kuti

 

Framsýn sendi um helgina frá sér bréf til forseta ASÍ þar sem félagið beinir þeim tilmælum til Alþýðusambands Íslands að málefni eftirlaunafólks og öryrkja verði tekin upp til umræðu á vegum sambandsins. Málefni þessara hópa hafa verið töluvert í umræðunni undanfarið. Fram hefur komið að þeir telja sig ekki búa við réttlæti og virðingu eins og þeim ber í íslensku þjóðfélagi. Bæði hvað varðar almenna stöðu í þjóðfélaginu og eins gagnvart aðild þeirra að stéttarfélögum eftir starfslok á vinnumarkaði. Eins og sjá má á meðfylgjandi bréfi kallar Framsýn eftir umræðu um stöðu þessara hópa. Sjá bréfið:

 

Alþýðusamband Íslands
Hr. Gylfi Arnbjörnsson
Guðrúnartúni 1
105 Reykjavík 

Húsavík 19. mars 2017

Varðar stöðu aldraðra og öryrkja

Framsýn, stéttarfélag vill beina þeim tilmælum til Alþýðusambands Íslands að málefni eftirlaunafólks og öryrkja verði tekin upp á vegum sambandsins. Málefni þessara hópa hafa verið töluvert í umræðunni undanfarið. Fram hefur komið að þeir telja sig ekki búa við réttlæti og virðingu eins og þeim ber í íslensku þjóðfélagi. Fyrir liggur að stór hluti þessa fólks var eða er greiðandi í stéttarfélög innan Alþýðusambands Íslands.  Mikilvægt er að Alþýðusambandið standi vörð um réttindi og réttindabaráttu þessa fjölmenna hóps og berjist fyrir þeirra baráttumálum í samráði við þeirra hagsmunasamtök.

Það segir töluvert um stöðu þessara hópa að fjölmennasti fundur sem Framsýn hefur staðið fyrir á síðustu árum var laugardaginn 4. mars 2017 þegar félagið stóð fyrir baráttufundi um málefni eftirlaunafólks á Fosshótel Húsavík. Um 130 gestir komu á fundinn og baráttuandinn sveif þar yfir vötnum.

Jafnframt telur Framsýn mikilvægt að Alþýðusambandið stuðli að því að aðildarfélög sambandsins samræmi reglur varðandi réttindi þessara  hópa innan stéttarfélaganna, það er öryrkja og eftirlaunafólks. Í dag er það þannig að réttindin eru mjög mismunandi milli félaganna. Sé ekki vilji til þess að samræma reglurnar milli félaganna er ekki síður mikilvægt að taka þessi mál upp til umræðu og kalla eftir viðhorfi stéttarfélaganna varðandi stöðu þeirra félagsmanna sem lokið hafa störfum á vinnumarkaði vegna aldurs eða örorku.

Framsýn óskar eftir skriflegu svari frá Alþýðusambandi Íslands við þessu erindi þar sem félagið hefur ákveðið að taka málefni þessara hópa upp á næsta aðalfundi félagsins með það að markmiði að tryggja sem best stöðu þessara hópa innan félagsins. Standi ekki til að taka þessi mál almennt upp á vegum Alþýðusambandsins mun félagið klára þessa vinnu í heimahéraði með hagsmuni eftirlaunafólks og öryrkja að leiðarljósi.

Virðingarfyllst

Fh. Framsýnar stéttarfélags

_____________________
Aðalsteinn Árni Baldursson

 

Rithöfundurinn og fjölmiðlamaðurinn Mikael Torfason var gestur í Silfrinu í gær, 19. mars. Tilefni viðtalsins við Mikael eru útvarpsþættir sem hann er að gera um þessar mundir sem fjalla um fátækt á Íslandi. Mikael fór mikinn í máli sínu og sagði meðal annars að lágmarkslaun og örorkubætur væru skammarlega lág á Íslandi. Viðtalið má nálgast með því að smella hér.

Eftir Steindór J. Erlingsson

Reglulega berast fréttir af mikilli fjölgun öryrkja. Ríkisstjórnin hyggst bregðast við þróuninni með því að setja á starfsgetumat, sem miðar að því að draga úr nýgengi örorku og koma sem flestum þeirra sem nú þegar eru á örorkubótum aftur út á vinnumarkaðinn. Þetta er í sjálfu sér verðugt markmið, en mikilvægt er að félagslegt réttlæti verði innbyggt í kerfisbreytinguna svo hún bitni ekki illa á þeim sem metnir verða vinnuhæfir. Í þessari grein ætla ég að fjalla um íslensku tillögurnar, reynslu tveggja annarra landa af starfsgetumatinu og hvaða þýðingu það getur haft fyrir íslenska öryrkja.

Starfsgetumat á Íslandi

Undanfarin misseri hefur starfsgetumat af og til borðið á góma í fjölmiðlum hér á landi. Talsmenn hugmyndarinnar varpa henni yfirleitt fram sem allsherjarlausn á vanda öryrkja. Umræðan um þessa róttæku breytingu á högum öryrkja á Íslandi hefur hins vegar verið frekar yfirborðskennd. Þetta má berlega sjá í skýrslu nefndar um endurskoðun laga um almannatryggingar sem lögð var fram í febrúar á síðasta ári.

Í skýrslunni er lagt til að samhliða starfsgetumatinu verði teknir upp tveir bótaflokkar, annars vegar fyrir þá sem hafa verulega skerta starfsgetu (26-50%) og hins vegar fyrir þá sem hafa litla sem enga starfsgetu (0-25%). Þeir sem lenda í fyrri flokknum fá hlutabætur. Allir sem koma nýir inn í kerfið þurfa að undirgangast starfsgetumat, ásamt þeim sem þurfa að endurnýja örorkumatið. Tveir hópar verða undanþegnir, þeir sem eru með varanlegt örorkumat og þeir sem eru 55 ára og eldri.

Þegar horft er á þessar tillögur vakna eðlilega ýmsar spurningar. Það er t.a.m. ekki hægt að lesa út úr skýrslunni á hverju matið verður byggt eða hversu stíft það verður. Ekkert mat er heldur lagt á hversu margir, sem teljast 75% öryrkjar í núverandi kerfi, verða áfram 75% öryrkjar, falla niður í flokk 50-74% öryrkja eða detta alveg út úr kerfinu. Það eina sem skýrslan segir um þetta er „að dæmi geta orðið um að einstaklingar, sem fengið hafi 75% örorkumat samkvæmt gildandi matskerfi sem gert er á læknisfræðilegum grundvelli, fái ekki greiðslur samkvæmt nýja kerfinu.“

Einnig er mikilvægt að huga að því hvernig þeim öryrkjum muni vegna á vinnumarkaðinum sem falla niður um bótaflokk eða detta út úr kerfinu. Nefndin bregst við þessum áhyggjum með því að benda „á mikilvægi þess að sveigjanleiki og hlutastörf séu til staðar fyrir einstaklinga sem ekki hafa fulla starfsgetu og því mikilvægt að tilskipanir ESB um bann við mismunun á vinnumarkaði verði innleiddar í lög á Íslandi.“ Í þessu sambandi er bent á að vinnuveitendur gegni mikilvægu hlutverki, án þess að það sé skilgreint nánar. Það lítur því út fyrir að ekki eigi að leggja neinar beinar skyldur á íslensk fyrirtæki þegar starfsgetumatið verður innleitt.

Starfsgetumat í Bretlandi og Hollandi

Einn alvarlegur annmarki hefur verið á umræðunni um starfsgetumat hér á landi. Ekkert hefur borið á umfjöllun um reynslu annarra landa af þessari kerfisbreytingu, hvorki í áðurnefndri skýrslu, skýrslu ÖBÍ Virkt samfélag (maí 2016) né fjölmiðlum. Í grein, sem birtist í byrjun mars í Fréttatímanum, reyndi ég að gera bragarbót á þessu. Þar kemur fram að ýmis lönd innan OECD hafa tekið upp starfsgetumat. Þar má nefna Bretland, Holland Ástralíu, Noreg, Svíþjóð og Þýskaland. Í greininni er lögð sérstök áhersla á fyrstu tvö löndin.

Bretland og Holland eiga það sameiginlegt að starfsgetumatið er stíft (sjá myndir 1 og 3 í FT-grein) og að allir öryrkjar voru skikkaðir í matið. Það er hins vegar einn grundvallar munur á löndunum. Meðan breskir öryrkjar, sem metnir eru vinnuhæfir samkvæmt starfsgetumati, þurfa alfarið á treysta á tilskipun ESB um bann við mismunun á vinnumarkaði, eru ríkar skyldur lagðar á hollensk fyrirtæki. Til marks um þetta segja fræðimenn (grein 1 og 2) að árangurinn þar í landi byggist á því að vinnuveitendur eru hvattir til þess að eyða meiri tíma og orku í hvatningu og endurhæfingu eftir að örorka er orðin staðreynd. Enn fremur bera hollensk fyrirtæki alfarið ábyrgð á örorkugreiðslum starfsmanna sinna fyrstu árin.

Einnig er rétt að geta þess að ólíkt Bretum, þá hafa Hollendingar tvo bótaflokka, fulla örorka og hlutfallslega örorku (sjá mynd 3 í FT-grein). Það virðist því nokkuð ljóst að íslensku skýrsluhöfundarnir hafi horft til Hollands varðandi bótaflokkana. Þeir virðast hins vegar ekki hafa fylgt fordæmi þeirra þegar kemur að ábyrgð fyrirtækja og virðast, eins og Bretar, ætla að treysta alfarið á tilskipun ESB, þ.e. ef Alþingi samþykkir hana.

Eftir stendur spurningin hvernig einstaklingum í þessum löndum, sem metnir eru vinnuhæfir eftir starfsgetumat, gengur að fá vinnu. Samkvæmt hollenskri rannsókn er erfitt að leggja mat á hvort þær konur sem dottið hafa niður um bótaflokk eða út úr bótakerfinu eftir starfsgetumat fái vinnu. Kerfisbreytingin hefur hins vegar líklega stuðlað að aukinni atvinnuþátttöku karla sem búa við slæmt heilsufar, en á sama tíma hefur fjöldi þeirra karla sem hvorki hafa atvinnu né örorkubætur aukist.

Önnur rannsókn varpar frekara ljósi á ástandið í Hollandi, auk Danmerkur og Bretlands. Þar er fjallað um atvinnumöguleika þeirra einstaklinga sem eru 50 ára eða eldri þegar þeir voru metnir hæfir til þess að vinna. Í löndunum þremur er ekkert sem bendir til þess að möguleiki þessa fólks til atvinnuþátttöku aukist. Það eru hins vegar vísbendingar um að þessir einstaklingar flytjist af örorkubótum yfir á atvinnuleysisbætur.

Staðan í Bretlandi er vægast sagt afleit. Í nýrri rannsókn segir að ekki sé að jafnaði hægt að tengja starfsgetumatið við aukinn flutning einstaklinga með langvarandi heilsufarsvanda út í atvinnulífið. Það tengdist hins vegar flutningi fólks með geðraskanir frá því að vera öryrkjar yfir í atvinnuleysi. Önnur rannsókn, eftir sömu höfunda, tengir starfsgetumatið við aukningu á sjálfsvígum, geðheilbrigðisvandamálum og ávísunum þunglyndislyfja. Ákvæði í breskum lögum sem banna mismunum á vinnumarkaði virðast því í lítið hjálpa breskum öryrkjum.

Starfsgetumat og nýfrjálshyggja

Ástandið í Bretlandi kemur ekki á óvart þegar horft er á úttekt þriggja fræðimanna á tilraunum Breta, Ástrala og Bandaríkjamanna til þess að auka atvinnuþátttöku öryrkja. Þar kemur fram að stefnumótun þessara landa einblíni fyrst og fremst á nálganir nýfrjálshyggjunnar og skyggi þar með á félagslegar nálganir sem miða að því að yfirvinna kerfislægar hindranir sem öryrkjar standa frammi fyrir.

Eins og fram kemur í íslenskri rannsókn (myndir 2 og 3) eiga þessi þrjú lönd, ásamt Kanada og Nýja-Sjálandi, það sameiginlegt að þar ríkir sterk einstaklingshyggjuhefð. Í Danmörku, Noregi og Svíþjóð eru áhrif einstaklingshyggjunnar miklu minni. Þetta gæti skýrt af hverju Norðmenn settu á laggirnar óumdeilt starfsgetumatskerfi árið 2008. Raunar búa þeir við svo örlátt velferðarkerfi að þeim hefur gengið illa að fækka öryrkjum. Holland, Finnland og Írland mynda hóp sem er þarna mitt á milli. Þetta gæti mögulega skýrt af hverju Hollendingar gleymdu ekki, þó þeir búi við stíft starfsgetumatskerfi, að leggja skyldur á herðar fyrirtækjum landsins.

Hvar stöndum við Íslendingar með tilliti til einstaklingshyggjunnar? Við tilheyrum hópi hinna enskumælandi einstaklingshyggjulanda. Þó það teljist til félagslegs réttlætis að undanskilja þá sem eru með varanlegt örorkumat og þá sem eru 55 ára og eldri, þá þarf ekki að koma á óvart, í ljósi rannsóknarinnar, að íslensku skýrsluhöfundarnir virðast að öðru leyti ætla fylgja áherslum nýfrjálshyggjunnar eftir. Það þýðir að í stað þess að deila ábyrgðinni á kerfisbreytingunni með íslenskum fyrirtækjum og samfélaginu í breiðari skilningi, virðist hún öll eiga að hvíla á herðum öryrkja. Við þessu þarf að sporna.

Niðurlag

Ég tel brýnt að verkalýðshreyfingin leggi öryrkjum lið í baráttunni sem er framundan, enda litast íslensku starfsgetumatstillögurnar af því mikla félagslega óréttlæti sem einkennir nýfrjálshyggjuna. Ef farið verður að tillögum nefndarinnar gætum við á endanum staðið frammi fyrir þeim birta raunveruleika sem breskir öryrkjar upplifa. Enn er ekki komið í ljós hvort frumvarp um starfsgetumat verður lagt fram á þessu þingi. Þrátt fyrir það tel ég brýnt að fá sem allra fyrst svör við þessum spurningum:

1. Hvað er gert ráð fyrir að margir 75% öryrkjar muni missa bætur?
2. Hvað er gert ráð fyrir að margir 75% öryrkjar verði metnir 50% öryrkjar?
3. Hver er áætluð atvinnuþátttaka þeirra sem missa alfarið bætur?
4. Hver er áætluð atvinnuþátttaka þeirra sem fá 50% örorku?
5. Hvað er gert ráð fyrir að margir einstaklingar úr báðum hópum muni að loknum atvinnuleysisbótum enda á framfærslu sveitafélagsins?

Vonandi getur verkalýðshreyfingin hjálpað öryrkjum að þrýsta á stjórnvöld til þess að fá svör við þessum mikilvægu spurningum.

Höfundur er öryrki og vísindasagnfræðingur

Helgin hjá starfsmönnum Skrifstofu stéttarfélaganna í Þingeyjarsýslum fer í að skrifa og ganga frá Fréttabréfi sem er væntanlegt til lesenda síðar í þessum mánuði. Að venju verður blaðið fullt af fróðleik og upplýsingum úr starfi stéttarfélaganna sem aldrei hefur verið eins öflugt og um þessar mundir. Starfi félaganna síðustu vikurnar verður gerð góð skil auk þess sem skrifað verður um orlofskosti félaganna sumarið 2017 sem verða sambærilegir milli ára auk þess sem sagt verður frá ævintýraferð í Borgarfjörð eystri sem félagsmönnum stendur til boða ásamt gestum undir leiðsögn Óskar Helgadóttur varaformanns Framsýnar sem klikkar ekki sem fararstjóri. Til viðbótar má geta þess að hún er ættuð að austan og þekkir því vel til á Austurlandinu. Þá má geta þess að ákveðið hefur verið að hafa sama verð á orlofshúsunum til félagsmanna milli ára eða kr. 26.000.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Formaður Framsýnar tók sér frí um síðustu helgi og fór í heimsókn til Leeds á Englandi. Þar hitti hann meðal annars félaga sinn og fyrrum  landsliðsmarkmann Englands, Robert Green. Hann á tólf landsleiki fyrir England á ferilskránni, þess má geta að hann byrjaði sem fyrsti markmaður Englands á HM 2010. Nú er alvaran hins vegar tekin við og formaðurinn kominn heim og sestur við skriftir enda mikilvægt að koma Fréttabréfi stéttarfélaganna út á næstu dögum.

Örn Jóhannsson flutti góða tölu á baráttufundi Framsýnar um málefni eldra fólks sem haldinn var á Fosshótel Húsavík á dögunum. Fjölmenni tók þátt í fundinum.  Hann kom víða við og taldi eldri borgara ekki búa við virðingu eða réttlæti í þessu þjóðfélagi. Hann sendi okkur þessa grein í kjölfarið sem við birtum hér:

Heimskreppan mikla 1930-1940, þá hrundu útflutningstekjur okkar  Íslendinga niður um 25%. En ungur þingmaður Héðinn Valdimarsson þá formaður Dagsbrúnar og þingmaður Alþýðuflokksins bar fram tillögu á Alþingi um byggingu félagslegra íbúða. Á árunum 1930-1935 voru byggðar 100 tveggja og þriggja herbergja íbúðir við Hringbraut í Reykjavík. Íbúðir með baði og rafmagnseldavélum og þótti þá íhaldinu nóg um lúxusinn  Það ríkti ekkert góðæri þá, það orð var ekki til og engin fjármálafyrirtæki með okurvexti. Í miðri kreppunni blésu sunnan vindar og fólk hafði trú á sjálfum sér og landinu sínu. Landinu var stjórnað af Framsóknarflokknum hinum gamla með stuðningi Alþýðuflokksins og við komumst í gegnum kreppuna með samvinnu þessara þá góðu flokka. Þetta sýnir okkur að við getum þetta en í dag ef við hendum þessu rotna bananalýðveldi fyrir björg og stöðvum lekann í ríkissjóði undir stjórn sjálfgræðgisstefnunnar kennda við Engeyinga. Það er mál að linni þessum leka vinavæðingar. Við þurfum líka að losa okkur við forseta ASÍ, hann beinlínis vinnur gegn verkalýðnum t.d. með svonefndu SALEK ósamkomulagi, maðurinn hlustar ekki á raddir láglaunastéttarinnar að ég tali nú ekki um raddir eftirlaunafólks og öryrkja. Það er náttúrlega með ólíkindum að verkalýðshreyfingin kjósi ekki menn til forystu úr eigin ranni, fólk sem hefur reynslu af  almennum störfum verkalýðs og raunveruleg kynni á kjörum þess. Menn eins og Benidikt Davíðsson, Guðmund Jaka, Björn Jónsson og Hannibal Valdimarsson. Á þeim tíma var reisn yfir okkar samtökum. Það var mikill gleðidagur hjá mér laugardaginn 4.mars s.l. þegar Framsýn okkar verkalýðsfélag hélt opinn glæsilegan fund undir slagorðinu Grái Herinn Hnyklar Vöðvana að Fosshótel Húsavík. Hjá mér sem öldruðum öryrkja kviknaði vonarneisti um að við værum búinn að eignast sterkan stuðningsmann og góðan og ég efast ekki um að Framsýn stéttarfélag Þingeyinga eigi eftir að reynast okkur vel í okkar baráttu fyrir bættum kjörum. Munum að SAMEINUÐ STÖNDUM VIÐ EN SUNDRUÐ FÖLLUM VIÐ.

Örn Byström Einarsstöðum Reykjadal

 

Þann 1. maí næstkomandi hækka laun um 4,5%. Þar af leiðandi mun allir kauptaxtar hækka. Þeir kauptaxtar eru nú komnir út og eru hér á heimasíðunni undir „Kaup og kjör‟. Einnig er hægt að nálgast þá með því að smella hér.

Einnig eru á sama stað fáanlegir taxtarnir hjá þeim sem vinna samkvæmt sérsamning Framsýnar.

Framkvæmdir á efri hæð Skrifstofu stéttarfélaganna eru langt komnar. Málarar eru langt komnir, flísalagnir eru hafnar og uppsetning innréttinga og hurða að hefjast. Reiknað er með því að teppalagning hefjist eftir helgina.

Meðfylgjandi eru nokkrar myndir sem teknar voru í gær og núna í morgunsárið.

Fimmtudaginn 23. mars mun verða fundur um stöðuna á vinnumarkaði í fundarsal stéttarfélaganna, Garðarsbraut 26. Nokkrar framsögur verða á fundinum og pallborðsumræður að þeim loknum. Nánar má lesa um fundinn á auglýsingunni hér að ofan.

Allir velkomnir og við hvetjum sem flesta til að mæta.

Ljóst er að greiðsluþátttaka sjúklinga í heilbrigðisþjónustu hefur hækkað með nýjustu breytingum. ASÍ hefur fjallað um málið. Meðal annars kemur fram í úttekt ASÍ að íslenskir notendur heilbrigðisþjónustu greiði hærra hlutfall en frændur okkar á hinum Norðurlöndunum. Nánar má lesa um málið hér.

Ljóst er að uppsagnarákvæði kjarasamninga BSRB verður ekki virk eftir að ASÍ ákvað að segja ekki upp kjarasamningum á almennum vinnumarkaði. Nánar má lesa um málið hér.

Framsýn stóð fyrir áhugaverðum fundi í gær um atvinnumál. Gestur fundarins var Guðbjartur Ellert Jónsson framkvæmdastjóri Norðursiglingar á Húsavík.

Guðbjartur fór yfir starfsemi fyrirtækisins sem hefur vaxið hratt á undanförum árum. Guðbjartur spáði því að svo yrði áfram enda almennt mikil vöxtur í ferðaþjónustu á Íslandi. Norðursigling væri þegar með öfluga starfsemi á Húsavík auk þess sem fyrirtækið væri að prófa sig áfram með starfsemi á Grænlandi, Noregi og á Hjalteyri við Eyjafjörð hluta úr ári. Með þessari útrás væri Norðursigling að dreifa áhættunni í rekstrinum. Hann nefndi þó nokkrar ógnanir við hvalaskoðun frá Húsavík s.s. fækkun hvala í flóanum, utanaðkomandi samkeppni, gengisþróun, breytt hegðun ferðamanna, náttúruhamfarir og breytingar á lögum og reglugerðum.

Norðursigling ehf, var stofnuð af tveimur bræðrum, Herði og Árna Sigurbjarnarsonum árið 1995. Frá upphafi hefur fyrirtækið verið byggt upp með sjálfbærni og strandmenningu að leiðarljósi, síðan eru liðin rúmlega 20 ár. Í dag telur skipafloti félagsins 10 skip þar af 4 skútur. Mikil vöxtur hefur orðið til þess að fyrirtækið hefur tekið stakkaskiptum á liðnum árum. Á árinu 2016 var starfsmannafjöldi í heildina með mötuneyti Gamla bauks á Bakka yfir 150 starfsmenn. Þá má geta þess að fyrirtækið breytist úr því að vera stórt fjölskyldufyrirtæki í hlutafélag í lok árs 2015 þegar Eldey ehf. gerðist hluthafi í fyrirtækinu. Fyrirtækið breytist úr því að vera Norðursigling ehf. í Norðursigling hf. Að sjálfsögðu er alltaf ánægjulegt þegar fjárfestar sjá tækifæri í því að fjarfesta í innviðum samfélagsins á Húsavík enda sé markmiðið að efla starfsemina á svæðinu.

Á fundinum í gær komu fram mikið af athyglisverðum upplýsingum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvalaskoðun frá Húsavík hefur stóraukist frá árinu 1995 þegar um 1.500 gestir fóru í hvalaskoðun. Á síðasta ári fóru hins vegar um 110.500 gestir í hvalaskoðun, sjá meðfylgjandi súlurit:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Innan samstæðu Norðursiglingar hf. eru eftirfarandi fyrirtæki:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þá hafa orðið breytingar á eigendum Norðursiglingar hf. sem eru um þessar mundir:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrirtækið hefur staðið fyrir miklum fjárfestingum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gríðarlegur vöxtur hefur verið í starfsemi samstæðu Norðursiglingar hf:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Starfsmannafjöldinn hefur aukist og aukist ár frá ári. Ein villa er í tölunni, hjá Húsavíkurslipp ehf. störfuðu 15 starfsmenn árinu 2016 og 6 á árinu 2013. Guðbjartur lagði áherslu á að gott starfsfólk væri ekki síst lykillinn að uppgangi fyrirtækisins á liðnum árum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sjóböðin, sóknartækifæri. Fram kom að framkvæmdir hefjast við sjóböðin á Húsavíkurhöfða í lok þessa mánaðar eða í byrjun þess næsta. Norðursigling er hluthafi í verkefninu. Búist er við 100.000 gestum á fyrsta ári og heildarkostnaður við fyrsta áfanga verði um 500 til 600 milljónir. Áætlanir gera ráð fyrir að sjóböðin verði opnuð vorið 2018.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Guðbjartur lagði mikið upp úr mikilvægi þess að hafa gott starfsfólk við störf hjá fyrirtækinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eftir framsögu Guðbjarts urðu líflegar umræður um starfsemi Norðursiglingar og almennt uppbyggingu á ferðaþjónustu í Þingeyjarsýslum. Menn voru sammála um eins og einn ágætur fundarmaður orðaði það ,,við erum með perlufesti af náttúruperlum,, Fundarmenn voru sammála um að Þingeyingar hefðu forskot á flesta aðra landshluta þegar kæmi að áhugaverðum stöðum til að skoða. Í lok fundar þakkaði formaður Framsýnar Guðbjarti fyrir áhugavert erindi og fundarmönnum fyrir komuna og áhugaverðar umræður um atvinnumál.

 

 

 

Guðbjartur Ellert Jónsson, framkvæmdarstjóri Norðursiglingar mun fjalla um starfsemi og starfsumhverfi Norðursiglingar hf. á opnum fundi Framsýnar þriðjudaginn 7. mars. Fundurinn verður haldinn í fundarsal stéttarfélaganna.

Allir velkomnir.

Stjórn Framsýnar, stéttarfélags samþykkti í dag að senda frá sér svohljóðandi ályktun um stöðu kjaramála og SALEK samkomulagið sem félagið varar eindregið við enda hættulegt tilvrurétti stéttarfélaga. 

Ályktun um kjaramál
-Framsýn vill SALEK samkomulagið út af borðinu-

 Framsýn, stéttarfélag tekur heilshugar undir með samtökum launafólks sem gagnrýnt hafa haftastefnu Samtaka atvinnulífsins og Alþýðusambands Íslands og endurspeglast í SALEK samkomulaginu.

 Framsýn telur SALEK samkomulagið hættulega aðför að frelsi og tilverurétti stéttarfélaga til að semja um kaup og kjör félagsmanna og þess sem atvinnulífið þolir á hverjum tíma. Félagið telur einnig að ekki eigi að vera á forræði ákveðins þrýstihóps að ákveða launamyndun í þjóðfélaginu. Í ljósi þess er mikilvægt að afgreiða SALEK samkomulagið út af borðinu þegar í stað.

Opinberir starfsmenn eiga að sjálfsögðu að hafa heimild til að semja um sín kjör á eigin forsendum sem oftar en ekki taka mið af löngu og kostnaðarsömu háskólanámi. Þannig á fiskvinnslufólk einnig að hafa fullan rétt á að sækja launahækkanir í vasa sjávarútvegsins, sem malað hefur gull á síðustu árum og skilað tugum milljarða til hluthafa. Á sama tíma hefur fiskvinnslufólk setið eftir enda innrammað inn í SALEK samkomulagið líkt og annað verkafólk.  Það eiga allir að standa jafnir þegar kemur að því að semja um kaup og kjör, burtséð frá atvinnugreinum.

Norræna samningamódelið hefur verið rómað af forsvarsmönnum Samtaka atvinnulífsins og Alþýðusambands Íslands sem er merkilegt í ljósi þess að það er mjög umdeilt á Norðurlöndunum. Samningalíkanið er ekki síður umdeilt innan verkalýðshreyfingarinnar á Íslandi samanber ályktun 42. þings ASÍ frá 26.-28. október 2016.

Á Íslandi er almenn þátttaka í stéttarfélögum, vinnumarkaðurinn þroskaður og flestir launþegar starfandi eftir kjarasamningum.  Því miður er því ekki þannig farið hjá frændþjóðum okkar á Norðurlöndunum. Þar stendur stór hópur launþega utan stéttarfélaga og án kjarasamninga.

               Er þetta fyrirkomulagið sem ber að innleiða á Íslandi, NEI TAKK

 

 

 

„Við erum aðeins að biðja um réttlæti, virðingu og sanngirni, sagði Helgi Pétursson, einn forvígismanna Gráa hersins á fjölmennum hádegisfundi Framsýnar á Fosshótel Húsavík. Fundurinn fór fram í gær.

Helgi lagði áherslu á það tómlæti sem ríkti í þjóðfélaginu gangvart eldra fólki, sem gjarnan væri allt sett undir sama hatt, – þótt gríðarlegur munur sé á félagslegri stöðu, heilsu og fjárhag fólks í kringum sextugt og þeirra sem komnir væru á miklu efri ár. „Það er okkur öllum til skammar, meðferð okkar á langveiku fullorðnu fólki sem við látum híma á göngum, í geymslum og vera fyrir á hátæknideildum Landspítalans – um eitthundrað manns á hverjum tíma. Það er með ólíkindum að eitthvað reikningsséni geti fundið það út að svo sé hægt að hafa hlutina í stað þess að byggja hjúkrunarheimili. Það vantar 570 hjúkrunarheimilispláss, – það er löngu vitað og það vita allir sem eiga að vita“, sagði Helgi.

Það úrlausnarmál sem þjóðfélagið stendur frammi fyrir er að sem betur fer er eldra fólk hraustara og við betri heilsu og lifir miklu lengur en fyrri kynslóðir. En öll kerfin sem eiga að þjóna þessum aldurshópi, virka ekki.

Kerfin virka ekki.

„Heilbrigðiskerfið er skaddað, tryggingakerfið er margstagbætt óskiljanlegt fyrirbæri og húsnæðiskerfið er á engan hátt að svara óskum eldra fólks um liltar íbúðir, ekki frekar en fyrir yngsta aldurshópinn““, sagði Helgi. „Gróðasjónarmið steypuaðalsins og hótelbransans hafa lengi ráðið ferð og fjárvana sveitarfélög spilað með, enda hlunnfarnin af ríkinu eftir bestu getu þar á bæ, t.d. með því að neita sveitarfélögunum um hlutdeild í virðisaukaskatti.“

Meginágreiningsefni Gráa hersins og hins opinbera segir Helgi hins vegar vera skerðingar á greiðslum frá Tryggingastofnun með hliðsjón af tekjum, t.d. af lífeyristekjum. „Þessar skerðingar eru fyrir löngu komnar út fyrir öll þjófamörk“, sagði Helgi. „Við gerðum samkomulag um greiðslu skatta til Tryggingarstofnunar  árið 1946 og stofnuðum síðan til eigin lífeyrissjóða í áföngum frá 1949.  Það eru okkar eigin peningar, hluti af launum okkar og hefur ekkert með Ríkið að gera. Það, að Ríkið skuli síðan velta greiðslum yfir á okkar eigin lífeyriskerfi með skerðingum á greiðslum frá Tryggingastofnun, er einfaldlega eignaupptaka – sumir segja þjófnaður. Á þetta verðum við á láta reyna fyrir dómstólum, það er ekki hægt að draga þetta svona árum saman“, sagði Helgi.

Fáránlegt frítekjumark.

Helgi benti einnig að, að verkefnin væru ærin og alltaf að bætast við. Það nýjasta væri lækkun frítekjumarks í nýjum lögum úr 108 þús. Í 25. þús „allt afgreitt nánast á færibandi með gríðarlegum göllum í gegnum þingið um áramót, enda viðurkenndu stjórnmálakrakkarnir hver á fætur öðrum að hafa ekki lesið málið. Það segir allt um áhuga þeirra á málefnum eldra fólks“  Með því sagði Helgi að hlutur þess sem ynni sér inn 100 þús. Kr. yrði 30 þús. eða 70% skattheimta og skerðingar.

Í lok fundarins færði Aðalsteinn Árni Baldursson formaður Framsýnar, Gráa hernum yfirlýsingu stjórnar þess efnis að ef til málaferla kæmi, myndi Framsýn styðja Gráa herinn vegna þeirra um 100 þús. Kr. sem Helgi sagði að væri upphafið að mjög spennandi tímum í málefnum eldra fólks.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aðalsteinn færir Gráa hernum styrk frá Framsýn til að fara í mál við ríkið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fjölmenni var á fundi sem Framsýn stóð fyrir á Fosshótel Húsavík í hádeginu í gær.

María Axfjörð sem starfar sem bókari á Akureyri flutti magnaða ræðu á fjölmennum fundi Framsýnar í gær um málefni eftirlaunafólks. Hún gaf okkur leyfi til að birta hana.

Fundarstjóri, ágætu Húsvíkingar

„Okkar tími mun koma……….“ var yfirskrift ráðstefnu sem Háskólinn á Akureyri hélt í október s.l. og ég flutti þennan fyrirlestur á. Þessi yfirskrift minnti mig strax á orð sem ég las einu sinni í viðtali við þá mætu konu Vilborgu Dagbjartsdóttur. Mér fannst þau svo umhugsunarverð: “Fólk er alltaf að tala um að tíminn sé að fljúga frá því. En líf okkar er ekki að styttast, líf okkar lengist á hverjum degi um heilan dag og við eigum að gleðjast yfir því. Ég finn yfir gleði yfir því á hverjum degi að ég skuli vera búin að fá einn dag í viðbót“

Þetta finnst mér svo falleg hugsun um tímann, sem er svo skemmtilegt fyrirbæri.

Til að hafa það á hreinu, strax í upphafi máls, þá vil ég taka það fram að ég gef mig ekki út fyrir að vera sérfræðingur í neinu af því sem mér er ætlað að tala hér um, hvorki í öldruðum, störfum, né störfum aldraðra.

En hver er ég þá ? ………………………… 63 ára kona með reynslu. Mér vefst alltaf tunga um tönn þegar ég er beðin um að þegar ég er beðin um að segja hver og hvað ég er. Ég lenti í smá vandræðum þegar verið var að kynna ráðstefnuna þarna í haust, og aftur í rauninni núna þegar Aðalsteinn vinur minn vildi frá titil til að setja í auglýsingu. Hvað á eiginlega að titla mig? Kona sem býr í Klettaborg segir ekki margt. Ég er 63 ára gömul, fædd á Akureyri, bjó lengi á Húsavík, lengst af í Sólbrekkunni og flutti til Akureyrar fyrir nærri því fimmtán árum síðan. Þegar maður hefur verið svo lánsamur að ná þessum merkilega aldri, þá ber maður auðvitað marga titla. Ég er mamma, amma, eiginkona, dóttir og fósturdóttir, barnabarn, systir, frænka…. og svo framvegis.

Ég hef líka borið nokkra titla  sem tengjast þátttöku minni í atvinnulífinu, fyrsta starfið var í sjoppunni á gamla hótelinu sem brann svo seinna, ég hef verið skrifstofustúlka og launafulltrúi, bókari, fjármálastjóri, móttökustjóri, aðstoðarhótelstjóri, og hótelstjóri í afleysingum, ritstjóri og reddari, auk þess að vera bensíntittur, ræstingakona og leiðsögumaður. Ég hef skipulagt ráðstefnur og fundi, stýrt öflugu félagi, setið í ýmsum stjórnum bæði innanlands og utan, sem sagt stjórnað í ýmsu og skipulagt allt mögulegt. Svo hef ég meira að segja stundum verið leikari og söngkona, hef svokallaða „víðtæka reynslu“ skyldi maður halda.

En, svo það sé sagt, þá hef ég ekki háskólamenntun, hvorki sem nýtist í leik eða starfi, það er alveg satt. Ég hef reyndar nokkrar einingar í Nútímafræðinni, sem ég varð að hætta í af heilsuástæðum á sínum tíma. En sennilega nýtist það illa í starfi.

En nú ætla ég að segja ykkur reynslusögu.

Fyrir rúmlega tveimur árum, á fallegum haustdegi í september 2014 mætti ég  í vinnuna mína eins og venjulega, þar sem ég hafði starfað undanfarin 11 ár. Þetta var vinnustaður og starfsumhverfi sem ég þekkti og var mér kært. Ég hafði notið þess í þessu starfi að vera með flinku og góðu fólki í að byggja upp fyrirtæki alveg frá grunni í vaxandi atvinnugrein og naut þar trausts og velvilja. Sem sagt, ég naut mín virkilega í vinnunni og vissi ekki annað en að allt væri í blóma. En þennan fallega morgun kom framkvæmdastjórinn í vinnuna með tilbúið uppsagnarbréf til mín, eftir stjórnarfund daginn áður. Og hlutirnir gerðust hratt. Áður en vikan var liðin þá var ég hætt í vinnunni. Komin „út á götuna“ svo það sé orðað svolítið dramatískt. Auðvitað með minn uppsagnarfrest og allt það á hreinu, allt gert löglega og rétt, en enga vinnu lengur. Ástæður uppsagnarinnar voru………………  skipulagsbreytingar!

Að segja að mér hafi brugðið við uppsögnina er ekki rétt. Ég fékk áfall. Ég hefði aldrei trúað því fyrirfram hvað þetta var erfitt. Það reyndi verulega á mín lífsmottó að vera alltaf jákvæð og bjartsýn, hafa trú á sjálfri mér, taka áskorunum og sjá alltaf stóru myndina. Gefa öllu séns.

En það verð ég að segja að þetta var heilmikil lífsreynsla.

Ég hóf strax leit að nýrri vinnu. Og þá byrjaði nú fjörið, og þá reyndi verulega á þetta með bjartsýnina og jákvæðnina.

Ég sótti strax um alla þá vinnu sem var auglýst. Sendi ferilsskrána mína með, taldi að þar kæmi vel fram hversu fjölbreytta og langa reynslu ég hefði. Til að gera langa sögu stutta, þá fékk ég ekki mikil viðbrögð,stundum engin, en þó komst ég í nokkur viðtöl. Ég var býsna góð með mig til að byrja með, enda taldi ég mig hafa góða og langa og fjölbreytta reynslu, gott orðspor í vinnu, vissi að ég var hraust og til í ýmislegt. Mjög áhugasöm um lífið og tilveruna og fylgist vel með. Einhver spurði mig hvort ég vildi ekki bara hætta alveg að vinna, komin á þennan aldur, en mér fannst ég alls ekki vera komin að þeim tímamótum. Mig langaði bara til að finna góða, krefjandi vinnu þar sem ég væri metin að verðleikum, þar sem ég gæti mætt á morgnana á snyrtilegan vinnustað, fengið mér gott kaffi, kveikt á útvarpinu og byrjað að vinna. Ég lét það ekkert aftra mér frá því að sækja um störf, þótt beðið væri um háskólamenntun, taldi mig hljóta að eiga alveg möguleika á við einhvern nýútskrifaðan úr háskóla…. ég með alla mína reynslu !

Til að gera mjög langa sögu stutta, þá sótti ég um milli 20 og 30 störf á þessum tíma, og þurfti að éta ýmislegt ofaní mig. Mér hefur, satt best að segja, aldrei á ævinni nema á þessu atvinnuleitartímabili, fundist ég vera ómenntuð kelling.

Og ég sem er svo ánægð með að hafa náð þessum aldri, ég er orðin eldri en báðir foreldrar mínir náðu að verða.

En það var auðvitað ekki bara aldurinn, heldur líka þessi skortur minn á háskólamenntun. Og reynslan virtist ekki telja neitt upp á móti því.

Ég er hugsi yfir því sem ég lærði þarna. Ég hafði auðvitað oft heyrt talað um að það væri erfitt fyrir eldra fólk sem missir vinnuna að  finna nýja vinnu. En þarna upplifði ég það í fyrsta skipti á eigin skinni.

Erum við virkilega svona ríkt samfélag að við höfum efni á því að hafna allri reynslu og þekkingu fólks sem farið er að nálgast fimmtugs-og sextugsaldurinn? Varla getur það talist þjóðhagslega hagkvæmt að fólk með fulla starfsorku og gífurlega reynslu fari hálfnauðugt á eftirlaun um sextugt?… eða fyrr? Vissulega er til fullt af fólki sem getur ekki beðið eftir því að geta hætt að vinna, og allt fínt með það. Sem betur fer eru ekki allir eins með það. Hann bróðir minn sem var einn af þeim sem RÚV sagði upp í stóru uppsögnunum fyrir nokkrum árum, er mjög reyndur og fær tæknimaður. Hann er menntaður í sínu fagi og hafði verið yfirmaður á sinni deild í a.m.k. 10-15 ár, með mikil mannaforráð, stýrt mörgum mjög tæknilega flóknum beinum útsendingum, hann hefur unnið við það í vetur að keyra út kjöt. Hann hefur að öðru leyti verið atvinnulaus síðan RÚV sparkaði honum.

Þeta er auðvitað RUGL. Þetta er sóun á reynslu og þekkingu og kröftum fullfrísks fólks.

Mér fannst ég líka upplifa í viðbrögðum, og skorti á viðbrögðum við mínum atvinnuumsóknum, hlut sem ég kýs að kalla menntahroka. Og ég ákvað að segja það bara upphátt, tala hreinskilnislega um það. Ekki láta eins og það sé ekki hluti af þessu öllu. Því það er það nefnilega.

Það er endalaust auglýst eftir „háskólamenntun sem nýtist í starfi“….. fyrir ólíklegustu störf.

Iðnmenntum sem nýtist í starfi er sjaldnar nefnd, eða bara almennt góð menntun sem nýtist í starfi. Nei, háskólamenntun skal það vera.

Ég er þannig skapi farin að þetta gerir mig reiða og pirraða. Mér finnst þetta vera þröngsýni – og hroki.

Núna síðast fannst mér þessi viðhorf koma fram s.l. haust í umræðum um það að eldri borgarar gætu kannski hjálpað til og komið inn á leikskóla og frístundaheimili. Þar sem sárvantar vinnuafl svo til vandræða horfir. Þar komu strax fram þessi pappakassalegu viðhorf. Og urðu auðvitað til þess að þær hugmyndir sem þarna komu fram, komust ekki í framkvæmd. Samt vantar fólk á leikskólana og ekki fást þar nægilega margir starfsmenn með „háskólamenntun sem nýtist í starfi“

Og alls ekki misskilja mig,í guðanna bænum! Ég er auðvitað alls ekki á móti því að fólk sé menntað. Að sjálfsögðu á fólk að mennta sig vel, helst líka að vera að mennta sig allt lífið. Ég vil t.d. að heimspeki og siðfræði séu kennd strax í grunnskóla, held að það myndi búa blessuð börnin okkar vel bæði undir lífið sjálft og auðvitað líka frekara nám. En ég fæ því ekki komið inn í minn haus að það sé eitthvað merkilegra að hafa svokallaða „æðri menntun“ eins og háskólamenntun er gjarnan kölluð, heldur en að hafa annars konar menntun. Og líka þetta, af hverju heitir þetta „æðri“ menntun?

Nú er ég sennilega komin út fyrir efnið, svona er þetta þegar maður brennur fyrir einhverju.

­Til að halda áfram með söguna mína og atvinnuleitina: Eftir níu mánuði án atvinnu, kom að því að ég sá enn eina auglýsinguna þar sem auglýst var eftir bókara, og viti menn, einmitt með sérþekkingu á því bókhaldskerfi sem ég þekki best og hef unnið mest með. Og ég sendi strax inn umsókn.

Og undrið skeði, allt í einu hitti ég þar fyrir stjórnendur sem litu á það sem kost að ég hefði mikla og fjölbreytta reynslu, að ég væri heilsuhraust og ekki með lítil börn lengur. Og kennitalan mín, hún glansaði þarna.

Og þar er ég í dag. Í góðri krefjandi vinnu, þar sem ég mæti á morgnana á snyrtilegan vinnustað, fæ mér kaffi, kveiki á útvarpinu og byrja að vinna.

En vissilega hefur þetta haldið áfram að velkjast í kollinum á mér. Þetta með að samfélagið hafi efni á að hafna vinnukröftum einhvers á forsendum kennitölunnar. Því það er virkilega þannig. Hugsið ykkur bara hvað það kostar mikið að þjálfa upp nýtt starfsfólk, og hvað reynsla í starfi er í raun dýrmæt í peningum. Hugsið ykkur hvað væri hægt að nýta þessa einstaklinga til hags fyrir samfélagið okkar?

Og líka þetta: af hverju er ég heppin að hafa fengið nýja vinnu eftir sextugt ??? Er það rétt hugsun að það sé heppni?  Mér finnst eiginlega að ég hafi alveg átt það skilið að fá þessa góðu vinnu, fyrst ég sóttist eftir því. Ég gæti haldið tveggja tíma tölu um þetta, en hlífi ykkur við því.

Fósturmóðir mín, hún  Krumma mín, sem var nærri því 96 ára, sístarfandi, hress og ern fram á síðasta dag sagði einu sinni við mig: „ég skil aldrei hvaða gamla kona þetta er sem ég sé þegar ég lít í spegilinn, ég er alltaf ung stúlka inní mér“

Kannski var það vandamálið þegar ég var í atvinnuleitinni: Ég sá fríska, reynslumikla, kraftmikla konu, á besta aldri, en atvinnurekendurnir sáu  gamla konu. – Takk fyrir.

 

 

 

Ósk Helgadóttir varaformðaur Framsýnar opnaði fundinn sem félagið stóð fyrir á Fosshótel Húsavík í gær um málefni eftirlaunafólks. Hér má lesa ávarpið hennar.

Góðir gestir

Mér er það afar ljúft að standa hér í dag og fá að bjóða ykkur velkomin til þessa fundar sem er sá fyrsti í fyrirhugaðri fundarröð sem við Framsýnarfólk höfum áætlað á næstu vikum, en framundan hjá okkur eru einnig fundir um atvinnumál, landbúnaðarmál og efnahagsmál.

Mál málanna í dag er sannarlega þarft að taka til umræðu. Það eru starfslok og önnur málefni eldra fólks. Þjóðin eldist, um það verður ekki deilt, en ríflega 12 % þjóðarinnar er nú 67 ára eða eldri og fer það hlutfall stöðugt hækkandi.

Á síðustu áratugum hefur svo ótal margt breyst sem gerir það að verkum að fólk lifir almennt lengur. Við búum til dæmis í dag í betra húsnæði, höfum betra atlæti hvað varðar fæði og klæði, auk þess sem við vinnum styttri vinnutíma en áður tíðkaðist. Við höfum læknisþjónustu fyrir allan almenning og heilbrigðiskerfið okkar ætti að geta verið það besta í heimi. Erum upplýst þjóð með hátt menntastig og aukin menntun auðveldar okkur að ná fótfestu í flóknum og breytilegum heimi. Við erum rík.

Nokkur þúsund manns innan verkalýðshreyfingarinnar eru komin „út af vinnumarkaði“ eða á mörkum þess sökum aldurs. Við nefnum þennan hóp ævinlega á baráttudegi verkalýðsins, þann 1. maí og tölum þá með mikilli virðingu um „þau sem mörkuðu sporin með blóði sínu, svita og tárum. Eldra fólk er einmitt fólkið sem fjölmennir á  hátíðarhöldin 1. maí, kannski af því að það voru þau sem  greiddu þann fórnarkostnað sem þurfti til að byggja upp hið íslenska velferðarkerfi sem við búum við í dag. Og þau skilja gildi samstöðunnar.

Stéttarfélögin í landinu hafa skyldum að gegna gagnvart þessum hópi ekki síður en öðrum félagsmönnum, og stéttarfélög hafa vald og geta nýtt það til að berjast fyrir jafnrétti og gegn hvers kyns óréttlæti í samfélaginu. Jafnrétti snýst nefnilega ekki eingöngu um launamun kynjanna.

Við hjá Framsýn viljum vekja fólk til umhugsunar á þessum málefnum, þau eru okkur öllum mikilvæg, enda komumst við flest væntanlega einhvern tímann á  þennan stað í lífinu.

Við höfum boðið til okkar í dag öndvegisfólki til að ræða þessi mál við okkur. Þar ber fyrstan að nefna Helga Pétursson tónlistarmann, sem vakið hefur athygli fyrir skeleggan málflutning og farið fyrir baráttusamtökum eftirlaunafólks sem nefnist Grái herinn. Samtökin berjast fyrir virðingu og réttlæti, þau hafa verið ötul  að vekja athygli á kjörum eldra fólks og vilja stuðla að hugarfarsbreytingu í garð þessa aldurshóps.

María Axfjörð er hér á heimavelli, Húsvíkingur að upplagi og hana þekkja eflaust margir hér inni. María ætlar að segja okkur frá sinni upplifun af því að missa vinnuna, orðin fullorðin. Hún segir okkur frá því hvernig það er að vera fullorðin kona í atvinnuleit og ræðir atvinnumöguleikana sem fólk á þessum aldri hefur, en atvinnurekendur virðast ekki bíða í röðum eftir því að ráða fullorðið fólk til starfa.

Það er engin ástæða til þess að leggja árar í bát eingöngu fyrir það að árin færast yfir. Öflugt starf er unnið innan félaga eldri borgara í Þingeyjarsýslum, en þau eru nokkur. Eitt þessara félaga er starfandi hér í bæ. Anna Sigrún Mikaelsdóttir er formaður Félags eldri borgara á Húsavík. Hún ætlar að segja okkur frá starfsemi félagsins sem hefur verið mjög kraftmikið á undanförnum mánuðum.

Við tökum fundarhlé á milli dagskráliða þegar fer að líða á og bjóðum þá upp á veitingar, hressum okkur á súpu og brauði. Aðalsteinn Árni formaður Framsýnar mun leiða okkur áfram hér og halda utan um fundarstjórnina og ég efast ekki um að við komum til með að eiga hér saman ánægjulega stund.

En áður en ég kasta boltanum til Aðalsteins langar mig að kynna upphafsatriðið, en þar er fólk í yngri kantinum, en þau hafa vakið verðskuldaða athygli fyrir tónlistarflutning sinn og gert mikla lukku hvar sem þau hafa komið. Í Þingeyjarskóla í Aðaldal er einstök menning, eiginlega fjölmenning. Þar er spilað á hljóðfæri sem ég hef fyrir víst að séu ættuð frá Zimbabwe og suðurhluta Afríku, ásláttarhljóðfærið Marimba og fleiri sem ég reyni ekki einu sinni að nefna. Það væri fróðlegt að vita hvaða menningarstraumar báru Marimbatónlistina frá Afríku í litla þingeyska sveitaskólann, en við getum komist að því síðar. Það geislar af þessum ungu og efnilegu tónlistarmönnum gleðin og hamingjan, og þau eru samstíga og skemmtileg í flutningi sínum. Við skulum taka vel á móti þeim.                                                            Krakkar mínir, gerið svo vel.

 

 

 

Framsýn, stéttarfélag stóð fyrir fjölmennum fundi í gær á Fosshótel Húsavík um málefni eftirlaunafólks. Frummælendur á fundinum voru Helgi Pétursson frá Gráa hernum, María Axfjörð bókari og Anna Sigrún Mikaelsdóttir formaður Félags eldri borgara á Húsavík og nágrenni. Ávörp þeirra vöktu mikla athygli og var baráttuhugur á fundinum. Auk þeirra tók Örn Jóhannsson til máls á fundinum og hélt þrumandi ræðu um stöðu eftirlaunafólks á Íslandi sem hann taldi ekki vera viðunandi.

Í upphafi fundar spiluðu unglingar úr Þingeyjarskóla nokkur frábær lög undir stjórn Guðna Bragasonar. Það er eftir að varaformaður Framsýnar, Ósk Helgadóttir, hafði farið yfir tilgang fundarins sem væri að styðja við bakið á ört stækkandi hópi fólks sem kæmist á eftirlaunaaldur, fólki sem ætti allt gott skilið ekki síst virðingu, réttlæti og ásættanleg lífskjör.

Fjármála- og efnahagsráðuneytið birti í dag samantekt frá Hagstofu Íslands um þróun launakjara alþingismanna undanfarin áratug. Í þeim tölum er staðfest að á árunum 2013-2016 hafa regluleg laun þingmanna hækkað umtalsvert meira en hjá öðrum hópum eða um 68% á sama tíma og laun á almennum vinnumarkaði hækkuðu um 26% og laun opinberra starfsmanna um ríflega 31%. Þegar tekið hefur verið tillit til þeirra lækkunar á starfstengdum greiðslum til þingmanna, sem forsætisnefnd samþykkti í janúar, hafa launa þingmanna samt sem áður hækkað umtalsvert umfram almanna launaþróun, eða um 42,5%.
Í samanburði ráðuneytisins eru laun þingmanna borin saman við þróun launavísitölu aftur til ársins 2006. Í þeim samanburði er þannig með öllu horft fram hjá því að rammasamkomulag aðila vinnumarkaðarins, sem ríki og sveitarfélög undirrituðu, byggir á sameiginlegri launastefnu til ársloka 2018 um að launakostnaður aukist ekki umfram 32% á tímabilinu frá nóvember 2013 til ársloka 2018. Það tímabil sem miðað er við í rammasamkomulaginu er ekki tilviljun. Með því að horfa til tímabilsins frá 2013 var verið að verja sérstakar hækkanir lægstu launa í kjarasamningum undanfarin áratug. Þau skilaboð sem felast í því að miða launaþróun alþingismanna við tímabilið aftur til ársins 2006 eru því þau, að alþingismenn eigi að njóta þeirra sérstöku hækkana sem samið hefur verið um fyrir láglaunahópa undanfarin áratug í sínum launum. Þetta skýtur nokkuð skökku við í ljósi þess að laun þingmanna jafngilda launum um fimm fullvinnandi verkamanna á lágmarkslaunum.
Með undirritun rammasamkomulagsins árið 2015 undirgengust ríki og sveitarfélög að fylgja ofangreindri launastefnu í kjarasamningum við sína starfmenn. Það er því sjálfsögð og eðlileg krafa að slíkt hið sama eigi við um þjóðkjörna fulltrúa. Í sameiginlegri yfirlýsingu ASÍ og SA við undirritun samkomulagsins um frestun á uppsagnarheimild kjarasamninga til loka febrúar 2018 var sérstaklega áréttuð krafa samtakanna um að æðstu embættismenn og kjörnir fulltrúar fylgi sömu launastefnu og samið var um í rammasamkomulaginu. Þessar upplýsingar sem ráðuneyti fjármála- og efnahagsmála gefa tilefni til að árétta þá kröfu.

(frétt tekin af asi.is)

Upplýsingar um heildarupphæð útgreiddra styrkja úr sjúkrasjóði Framsýnar og Þingiðnar má finna inn á svæði einstaklinga á www.skattur.is . Ef valið er „Almennt“ og „innkomnar upplýsingar“ koma þessar upplýsingar upp ásamt öðrum innsendum upplýsingum til skattsins. Frekari upplýsingar um sundurliðun á útgreiddum styrkjum er hægt að nálgast á skrifstofu stéttarfélaganna á Garðarsbraut 26 eða í síma 464-6600.

2.3.6  Aðrar greiðslur (reitur 96)

Styrkir til líkamsræktar frá launagreiðanda og stéttarfélögum færast til tekna hér, en heimilt er að færa kostnað til frádráttar að hámarki 50.000 kr. í reit 157.

Styrkir úr styrktar- og sjúkrasjóðum stéttarfélaga svo sem vegna gleraugnakaupa, heyrnartækjakaupa, glasafrjóvgunar, krabbameinsskoðunar, ættleiðinga, tannviðgerða, sjúkraþjálfunar, sálfræðiþjónustu, dvalar á heilsustofnunum og útfarar. (reitur 96, Annað, hvað?)

Ferðamálastofa, fyrir hönd Vakans, og Alþýðusamband Íslands skrifuðu í dag undir samstarfssamning með það að markmiði að þátttakendur í Vakanum starfi eftir gildandi kjarasamningum. Með þessu er leitast við að styrkja það hlutverk Vakans að byggja upp samfélagslega ábyrgð innan ferðaþjónustunnar.

Þátttakendur í Vakanum virði kjarasamninga

Í samningnum er kveðið á um þegar fyrirtæki sækir um þátttöku í Vakanum, verður aflað upplýsinga hjá ASÍ um hvort alvarlegur ágreiningur sé á milli viðkomandi fyrirtækis og stéttarfélaga sem starfsmenn þess tilheyra. Jafnframt mun ASÍ  í byrjun hvers árs fara yfir þátttakendalista Vakans þannig að tryggt sé, eins og kostur er, að þátttakendur séu ekki brotlegir við kjarasamninga og lög um réttindi starfsmanna. Séu gerðar alvarlegar athugasemdir vegna brota fyrirtækis á gildandi kjarasamningum, getur það ekki verið þátttakandi í Vakanum fyrr en úr hefur verið bætt.

Yfirlýsing um sjálfboðaliðastörf

Í þessu sambandi má einnig nefna yfirlýsingu ASÍ og Samtaka atvinnulífsins frá því síðastliðið haust um sameiginlega ábyrgð á uppbyggingu vinnumarkaðarins. Þar kemur m.a. fram að það sé sameiginlegt viðfangsefni aðila að fyrirtæki í framleiðslu og þjónustu greiði laun og starfskjör í samræmi við kjarasamninga. Sérstaklega er rætt um mikilvægi þess að sameiginlegur skilningur ríki um störf sjálfboðaliða og hvar þau geti átt rétt á sér, s.s. í þágu almannaheilla að góðgerðar-, menningar- eða mannúðarmálum. Áréttað er að það sé andstætt kjarasamningum og meginreglum á vinnumarkaði að sjálfboðaliðar gangi í almenn störf launafólks í efnahagslegri starfsemi fyrirtækja, eins og það er orðað. Starfsgreinasamband Íslands og Bændasamtök Íslands hafa undirritað sambærilegt samkomulag.

Á myndinni má sjá Ólöfu Ýrr Atladóttur, ferðamáalstjóra og Gylfa Arnbjörnsson, forseta ASÍ undirrita samstarfssamninginn.

(frétt tekin af asi.is)