kuti

Veruleg óánægja er meðal félagsmanna Þingiðnar um ákvörðun Félags málmiðnarmanna á Akureyri að valta yfir félagssvæði Þingiðnar með því að stækka félagssæðið yfir félagssvæði Þingiðnar. Að sjálfsögðu eru þetta stór undarleg vinnubrögð svo ekki sé meira sagt. Þingiðn hefur nú ákveðið að gera breytingar á félagssvæðinu með að að markmiði að útvíka það í takt við önnur félög innan Samiðnar sem farið hafa þá leið og stækka sín félagssvæði, jafnvel yfir önnur félagssvæði stéttarfélaga innan Samiðnar. Félagið taldi því rétt að svara þessu með því að gera Ísland allt að félagssvæði Þingiðnar. Erindi þess efnis hefur verið komið til Alþýðusambands Íslands.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vegna yfirgangs annarra félaga innan Samiðnar hefur Þingiðn ákveðið að stækka félagssvæðið og gera Ísland allt að félagssvæði félagsins. Formaður og varaformaður Þingiðnar hafa fundað stíft með stjórn félagsins um skipulagsmál undanfarið. Niðurstaðan liggur fyrir, það er að gera breytingar á félagssvæðnu í takt við önnur iðnaðarmannafélög innan Samiðnar.

 

 

---

 

Ég geri mér oft á tíðum ekki grein fyrir því að ég er eldri en ég var áður og á það til að undrast það oft á tíðum.  Það var eins og skilningarvit mín vöknuðu við auglýsingu í sjónvarpinu vegna afmælis Olís áður B.P.  Þar voru menn að velta 200 lítra tunnum uppí stæðu til geymslu og notuðu til þess sliskju. Þá rann allt í einu upp fyrir mér að það eru nú ekki mörg ár síðan að sjómenn þurftu að höndla slíkar tunnur hér á Húsavík og koma þeim um borð í skip með handaflinu einu saman. Ekki sá ég þegar að Trausti Jónsson kendur við Voga tók einn um borð í skip slíka tunnu fullri af olíu en Trausti var tröllsterkur og hraustmenni mikið þegar hann var og hét. Þetta fékk ég staðfest hjá manni sem horfði á Trausta gera þetta og sagði „Trausti var heljarmenni“og sterkur sem naut.

Ég hefi kynnst nokkrum mönnum sem vissu ekki afl sitt og töldu krafta sína ekkert merkilega hluti. Sveinbjörn Magnússon múrari og félagi minn er einn af þeim -ég minnist þess að við vorum á leiðinni til Kópaskers að vetri til,þá voru gilin á Tjörnesinu oft erfiður farartálmi, í Hallbjarnarstaðagilinu festi ég bílinn,afturhjóladrifna Cortinu ,ég hefi aldrei verið góður bílstjóri í snjó, félagi minn habbði engin orð um það, heldur dreif hann sig út til að ýta bílnum upp og hann bókstaflega lyfti bílnum upp að aftan og ýtti honum upp úr festunni og kom svo inn og sagði „helvíti er bíllinn þungur“ þegar við komum austur á Kópasker byrjuðum við auðvitað að vinna við múrverkið en fljótlega sagði Sveinbjörn að það væri einhver lumbra í sér og hann treysti sér ekki til að vinna. Félagi minn habbði tekið svo hraustlega á við bílinn í gilinu að hann var þrotinn kröftum -ansi er ég hræddur um að þetta hafi ekki verið í eina skiptið sem hann tók svona á. Ég reyndar veit það að þetta var ekki eina skiptið,við unnum saman í 20 ár í múrverki og oftar en ekki beitti hann afli sínu þegar á þurfti að halda að hans áliti.

Félagi okkar beggja „Texarinn“ Hallgrímur Aðalsteinsson ,var einnig heljarmenni oftar en ekki var hann til í átökin og hló þá gjarnan við. Vetur einn við byggingu „Varðablokkarinnar“ vorum við að hífa upp steypu á rafmagnsspili sem var góður gripur og léttI mörg sporin.

Aðstæður voru þannig að híft var upp á svalir ,spilið var þannig fest að það var þar ti gerð  járnuppistaða sem það var fest á,þannig að það var stíft uppí svalargólfið ofan við. Texarinn stjórnaði hífingum og var þetta á þriðju hæð,þegar hann er að hífa upp fór járnuppistaðan að halla fram á við ,nú var illt í efni ,Texarinn að hífa upp fullt steypusílóið og allt draslið að steypast fram af svölunum,Texarinn hélt nú ekki,heldur þreif í uppístöðuna og ætlaði sko að sjá til þess að sílóið með steypunni skildi sko komast upp,fullt sílóið hlítur að hafa vegið ein 300 kg.  Texarinn sleppti ekki ,sílóið skyldi upp,fullt af steypu ,en þarna dugði ekki kraftarmennið ,spilið ásamt Texaranum steyptust fram af þriðju hæðinni 7-8 metra fall. Á einhvern óskiljanlegan hátt skildu leiðir í fallinu, spilið fór til suðurs ,en Texarinn til norðurs  og ekki bara það ,heldur fékk minn maður mjúka lendingu að sögn Mána og lenti í sandhrúgu sem Bjössi í Bröttuhlíð var nýbúinn að sturta þarna. Texarinn stóð upp tók útúr sér sígrettuna ,hló við og sagði „,Þessu trúir Beysi ekki „-verst að missa heilt síló af steypu. Síðan gekk minn maður að spilinu skellti því á bakið og gekk með það uppá þriðju hæð ,gékk þar frá því og sagði „Við getum haldið áfram að steypa félagi.“

Örn Byström Einarsstöðum

Ég er morgunhani. Finnst gott að taka daginn snemma og skella mér í sund áður en ég tekst á við vinnudaginn. Það er enn árla morguns þegar ég smeygi mér ofan í ylvolga laugina, næðisstundin er mín og ég hlakka til að teygja úr mér í  flauelsmjúku vatninu. Það ekkert sem truflar hugsanir mínar og þegar ég spyrni mér frá bakkanum set ég niður verkefni dagsins í huganum, brýt heilann um málefni líðandi stundar, eða bara um lífið og tilveruna.

Í dag er 24. október, daginn þann árið 1975 lögðu konur um allt land niður vinnu til að sýna fram á mik­il­vægi vinnu­fram­lags kvenna fyr­ir þjóðfé­lagið. Mér verður hugsað til baka, man eftir svart hvítum fréttamyndum sjónvarps frá þeim degi,  og man að hjarta 12 ára stelpu sló með skeleggum konum, sem þúsundum saman hópuðust á Austurvöll  og mótmæltu kúgun og óréttlæti.

Það var eitthvað sem kom því inn hjá mér strax í bernsku að þegar ég yrði fullorðin langaði mig umfram allt að verða sjálfstæð og hafa yfir mínu lifi að segja. Að vera þriðja í systkinaröð, á eftir tveimur kraftmiklum strákum hefur líkast til jafnað út hin mjúku (kvenlegu) gildi og gert það að ég mátti berjast fyrir mínum stað í tilverunni. Viðurkenni fúslega að eiga erfitt með að vera sett skör neðar en aðrir menn, er enda haldin þeirri bjargföstu trú að konur séu líka menn. Og mér hefur stundum verið legið á hálsi að ég sé kvenremba, hvað sem það nú þýðir.

Þar sem ég svamla áfram í lauginni velti ég því staðfastlega fyrir mér hvort að ég sé kannski haldin einhverri staðreyndastíflu. Ég hitti nefnilega einn ágætan vin minn hér dögunum, mann sem vissi að ég hefði verið í göngum og eftirleitum á Flateyjardal og hann spurði frétta. Ég reyndi að uppfræða manninn sem ég best vissi, sem var talsvert þar sem ég þóttist hafa lagt „drjúgan fót“ að því verki. Hann spurði hvort þeir hefðu fundið einhverjar kindur, hvort þeir hefðu náð þeim og hvort þeir teldu að eitthvað væri eftir. Ég fann að þessar spurningar pirruðu mína meintu kvenrembu, kannski af því að mér fannst þessi vinur minn gera frekar lítið úr mér. Því svaraði ég spurningum hans fremur háðslega: „Já, við náðuð kindunum, nei, við erum ekki búin að ná öllu, en sannaðu til, við náum þeim sem eftir eru – við strákarnir gerum það … á endanum“. „ Þú breytist ekkert“ segir hann, „alltaf sama andskotans kvenremban í þér“, svo strunsar karl leiðar sinnar og það verður lítið úr kveðjum.

Hugur minn dvelur áfram í fortíð og ég sé fyrir mér næðisstund konu sem ég þekkti eitt sinn og þótti afar vænt um. Sé hana fyrir mér sitja framan við olíukynnta Sóló eldavél snemma morguns, sé sárin á þrútnum fótunum, hún hreinsar þau varlega upp og vefur fætur sína með sárabindum. 10 meðgöngur og endalaust stikl við þjónustu og heimilisstörf  hafa tekið sinn toll, en það er enginn afsláttur gefinn. Í fjósinu bíður kýrin sem þarf að mjólka: Eftir litla stund klæðir hún sig í útifötin, seilist í mjaltafötuna og staulast fram í fjós, til að sinna sínum verkum. Á meðan sefur húsbóndinn vært.

Mynd af bláleitum fótunum situr fast í huga mér og veldur mér áframhaldandi pirringi, því mér fannst/finnst að þessi morgunverk hefðu alveg eins átt að vera verkið hans eins og hennar. Geri mér samt grein fyrir því að það voru aðrir tímar og veit einnig hve djúpstæðar rætur hlutverk kynja hafa mótast frá örófi alda í samfélagsgerð okkar. En mér finnst ég skulda henni ömmu minni það að skrefin mín verði fram á við, en ég vil einnig trúa því að ef þau hjónin væru að hefja búskap í dag þætti jafnsjálfsagt að hann sæi um þessi verk og hún. En ætli það sé þannig ?

Mér finnst erfitt að festa hendur á jafnréttisumræðunni, hún er flókin, en það er þessi niðurnjörvaða túlkun kynhlutverka sem er svo djúpstæð í menningu okkar og sögu sem mér finnst að við ættum öll að leiða hugann að og vera meðvituð um alla daga.

Meðan við höldum áfram að slá um okkur með setningum eins og : „Ég spyr bara eins og fávís kona“ til að undirstrika hugleysi og heimsku kvenna, eða „Hann tók þessu eins og sannur karlmaður“ til að hrósa fyrir dugnað og áræðni, þá miðar okkur lítið áfram, en með fræðslu og áframhaldandi baráttu færumst við mögulega nær jafnrétti. Ég gleðst í hvert sinn er ég heyri af konu sem ögrar staðalímyndum, gerist flugmaður, vélstjóri eða verkfræðingur, og að karli sem gerir slíkt hið sama og ræðst til hefðbundinna kvennastarfa.

Við krefjumst viðhorfsbreytinga, við krefjumst reglugerðabreytinga, við krefjumst jafnréttisstefna og það næst í gegn í orði, en það er kannski ekki endilega á borði. Og af einhverjum ástæðum er það að við Íslendingar, sem státum okkur af vel upplýstu nútímasamfélagi erum enn að bjóða konum landsins uppá lægri laun en körlum. Við erum enn föst í hefðbundnum kynjahlutverkum og meðan svo er náum við ekki fram jafnrétti.

Og það má enginn skilja mig þannig að ég sé að agnúast út í karlmenn, að þeir séu vísvitandi að kúga okkur konur. Málið er ekki svo einfalt, heldur höfum við, karlar og konur þróað samfélagið okkar í gegnum aldirnar og gert það að því  sem það er í dag. En við getum breytt því – ef við viljum.

Það er farið að birta og tími til kominn að fara að hafa sig til vinnu, verkin vinna sig víst ekki sjálf. Ég segi gott af sundinu þennan morguninn og held inn í daginn með þá von í brjósti að við munum öll taka þátt í að varða veginn áfram til jafnréttis, fyrir karla og konur framtíðar.

Til hamingju með daginn

Ósk Helgadóttir, varaformaður Framsýnar, stéttarfélags

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einstaka stjórnmálaflokkar hafa gert mikið úr stöðu mála í þjóðfélaginu, það er að verðlag hafi farið niður á sama tíma og laun hafi hækkað. Þá hefur einnig verið komið inn á að atvinnuleysið hafi minkað á undanförnum árum, það er frá hruni. Allt er þetta rétt en er verið að segja alla söguna? Vita menn að atvinnuleysisbætur eru í sögulegu lágmarki á Íslandi eða um kr. 217.000  á mánuði m.v. fullar atvinnuleysisbætur. Vita menn að þáverandi ríkistjórn skar niður bótarétt fólks um 6 mánuði. Vita menn að laun hafa vissulega hækkað, ekki síst laun alþingismanna sem hafa hækkað um 68,4% frá árinu 2013 til ársins 2016. Á sama tíma hækkuðu laun launþega innan ASÍ um 25,4%. Innan raða aðildarfélaga ASÍ er meðal annars verkafólk á lágmarkslaunum. Af hverju segja menn ekki frá þessu líka þegar verið er að tala um hækkun launa og minnkandi atvinnuleysi á síðustu árum?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Miklar umræður urðu á þingi Starfsgreinasambands Íslands í síðustu viku um ójöfnuð í þjóðfélaginu sem endurspeglast ekki síst í mismunandi launahækkunum til fólks á undanförnum árum og þá hafa atvinnuleysisbætur setið eftir auk þess sem bótarétturinn var skertur.

Undanfarin misseri hefur verið mikið um heimsóknir á Skrifstofu stéttarfélaganna frá hinum ýmissu aðilum sem tengjast framkvæmdunum á Bakka og Þeistareykjum. Í dag komu nokkrir starfsmenn Fuji Electric við á skrifstofunni. Fyrirtækið hefur verið við störf á Þeistareykjum undanfarið tæpt ár og mun verða fram á mitt næsta ár.

Starsmenn fyrirtækisins létu vel af sér, enda vanir því að vinna víða um veröld. Þeim þótti þó frekar kalt á Íslandi og veturinn nokkuð lengri en þeir eiga að venjast. Þeir fóru yfir sviðið á Þeistareykjum, hvað sé mikið eftir af þeirra verki og fleira í þeim dúr.

Eftir því sem best er vitað er þetta í fyrsta skipti sem Skrifstofa stéttarfélaganna er heimsótt af fólki frá Japan.

30. þing Landssambands íslenzkra verzlunarmanna var haldið á Akureyri 13. – 14. október sl. Rúmlega 80 fulltrúar aðildarfélaga LÍV hvaðanæva af landing sátu þingið sem haldið er annað hvert ár.

LÍV var stofnað 2. Júní 1957 og er því um sannkallað afmælisár að ræða. Þingið bar keim af afmælisári, brugðið var út af hefðbundinni dagskrá og þingfulltrúum boðið í menningarferð til Siglufjarðar þar sem þeir hlýddu á fyrirlestur um þá uppbyggingu sem orðið hefur á Siglufirði síðustu ár, heimsóttu Bátasafnið og höfðu síðan stutta viðdvöl í Kalda á Ársskógsströnd.

Á dagskrá þingsins voru m.a. húsnæðismál og kjaramál. Þar fluttu erindi BjörnTraustason framkvæmdastjóri Bjargs íbúðafélags og Henný Hinz deildarstjóri hagdeildar ASÍ en hún fór yfir horfur í efnahags- og kjaramálum.

Til kosninga kom við kjör formanns. Endurkjörinn formaður er Guðbrandur Einarsson, Verslunarmannafélagi Suðurnesja. Með honum í stjórn eru;  Ragnar Þór Ingólfsson VR, Kristín María Björnsdóttir VR, Eiður Stefánsson, FVSA, Guðmundur Gils Einarsson VR, Svanhildur Þórsteinsdóttir VR og Hjörtur Geirmundsson Vfm. Skagafjarðar.

Fyrstu fjórir  varamenn eru: Ólafur Gunnarsson VR, Jóna Matthíasdóttir Framsýn, Bryndís Kjartansdóttir VS og  Bjarni Þór Sigurðsson VR

Þingfulltrúi Framsýnar var Jóna Matthíasdóttir formaður deildar verslunar- og skrifstofufólks innan Framsýnar.

Hún var kjörin sem 2. varamaður í stjórn LÍV og situr áfram í kjörnefnd til næstu 2ja ára. Einnig starfaði hún sem annar þingritari á þinginu.

Flest okkar þekkja söguna af riddaranum hugumprúða Don Kíkóta sem barðist við vindmyllur, sem risar væru, og sá í kindahópum stórhættulega óvinaheri á hverju strái.

Sagan af þessari merku skáldsagnapersónu kemur oft upp í hugann í mínum störfum sem formaður í stéttarfélagi, ekki síst síðustu ár þegar mikill uppgangur hefur verið á Íslandi. Þingeyingar hafa ekki farið varhluta af þenslunni  þar sem töluverð uppbygging hefur átt sér stað vegna framkvæmda er tengjast væntanlegri starfsemi PCC á Bakka. Þá hefur ferðaþjónustan blásið út eins og enginn sé morgundagurinn. Fyrirtæki og verktakar hafa brugðist við ástandinu með því að flytja inn erlent vinnuafl í stórum stíl til að svara þörfum markaðarins.

Þrátt fyrir að því hafi verið haldið fram, ekki síst af stjórnmálamönnum, að við Íslendingar séum reynslunni ríkari eftir hrunið mikla 2007 er alveg ljóst að svo er ekki. Staðan í dag er því miður  í takt við stjórnmálaástandið, það ríkir ófremdarástand og stjórnleysi svo ekki sé talað um spillinguna sem viðgengst víða í stjórnkerfinu. Þá dettur ákveðnum þingmönnum frekar í hug í stjórnarkreppunni að tala um lögleiðingu kannabisefna en byggða- og atvinnumál, hvað þá stöðu bænda um þessar mundir.

Umgjörðin um vinnumarkaðinn sem verkalýðshreyfingin hefur kallað eftir frá hruni hefur ekki gengið eftir þrátt fyrir fögur fyrirheit  stjórnmálamanna. Því miður hefur þeim ekki borið gæfa til þess að taka á þessum málum með það að markmiði að tryggja heilbrigt  samkeppnishæft atvinnulíf.

Verkalýðshreyfingin situr uppi með vandann en gerir sitt besta til að bregðast við krefjandi aðstæðum á íslenskum vinnumarkaði. Það er eins og engum komi þessi mál við nema verkalýðshreyfingunni. Mörg stéttarfélög hafa ráðist i kostnaðarsamar aðgerðir s.s. með ráðningum á eftirlitsfulltrúum til að fylgjast með þeim mikla fjölda starfsmanna sem komið hefur til landsins í gegnum starfsmannaleigur og verktaka.

Markmiðið hefur ekki síst verið að tryggja kjör og aðbúnað starfsmanna. Því miður virðist sem stjórnvöldum og stofnunum ríkisins komi þetta ástand ekkert sérstaklega við. Ég nefni sérstaklega embætti Ríkisskattstjóra. Það er alveg ljóst að embættið þarf að vera miklu sýnilegra í vinnustaðaeftirliti aðildarfélaga Alþýðusambands Íslands og almenn úrræði þurfa að vera til staðar til að takast á við alvarleg brot á vinnumarkaði.

Framsýn, stéttarfélag fær reglulega hvatningu frá fyrirtækjum sem starfa eftir lögum og reglum um að taka á þeim aðilum sem sýna sig í að virða ekki settar reglur þar sem slíkt skekkir verulega samkeppnisstöðu fyrirtækja.  Á sama tíma og þetta gerist heyrist ekkert frá Samtökum atvinnulífsins í Borgartúni, þar er dregið fyrir alla glugga enda lítill sem enginn áhugi fyrir því að taka þátt í vinnustaðaeftirliti stéttarfélaganna og stuðla þannig að eðlilegu atvinnulífi.

Það er full ástæða til að hafa áhyggjur af þessari stöðu, það eru alvarlegar brotalamir í kerfinu. Erlendir verktakar og starfsmannaleigur komast upp með að starfrækja starfsemi á Íslandi í ákveðinn tíma án þess að greiða skatta í ríkisjóð.  Þrátt fyrir að þessum aðilum beri   að greiða laun eftir íslenskum kjarasamningum er ekki gerð krafa um að þeir greiði laun starfsmanna inn á íslenska bankareikninga. Þetta gefur þeim færi á að svindla á starfsmönnum, það er að leggja fram löglega ráðningarsamninga á Íslandi og greiða svo ekki eftir þeim þar sem ekki er gerð krafa um að hægt sé að bera saman ráðningarsamninga og greiðslu launa inn á bankareikninga.

Þrátt fyrir að verkalýðshreyfingin hafi barist fyrir því að keðjuábyrgð verði lögleidd á Íslandi hafa þingmenn ekki sýnt sterkan vilja til að klára málið öllum til heilla nema þeim sem stunda óheiðarlega atvinnustarfsemi.  Reyndar hafði núverandi Félags- og jafnréttismálaráðherra boðað að hann ætlaði að taka þessi mál upp á Alþingi í vetur en þá skall á stjórnarkreppa, svo óvissan heldur áfram um ókomna tíð.

Já, mér líður eins og Don Kíkóta, baráttan við vindmyllurnar heldur áfram.

Aðalsteinn Árni Baldursson,
Formaður Framsýnar, stéttarfélags

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vegna breytinga á Garðarsbraut 26 eru hér nokkrir ofnar sem fást gefins ef einhver hefur áhuga. Þeir eru allir í lagi en eru orðnir töluvert reynslumiklir.

Þingiðn stóð fyrir félagsfundi í gær um skipulagsmál. Mikil óánægja er með ákvörðun Félags málmiðnarmanna á Akureyri að gera félagssvæði Þingiðnar að sínu. Einn fundarmanna talaði um stríðsyfirlýsingu félagsins á Akureyri. Gestir fundarins voru Hilmar Harðarson formaður Samiðnar og Þorbjörn Guðmundsson framkvæmdastjóri Samiðnar. Þrátt fyrir að boðað væri til fundarins á sama tíma og landsleikur Íslands og Kósóvó gáfu nokkrir sér tíma til að mæta á félagsfundinn um skipulagsmál. Eftir fjörugan fund var samþykkt að stjórn Þingiðnar fundi í næstu viku og ákveði framhald málsins og hvað félagið gerir í stöðunni varðandi félagssvæðið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Veruleg óánægja er meðal félagsmanna Þingiðnar um ákvörðun Félags málmiðnarmanna á Akureyri að valta yfir félagssvæði Þingiðnar en félagið á Akureyri hefur stækkað félagssæðið yfir félagssvæði Þingiðnar. Að sjálfsögðu eru þetta stór undarleg vinnubrögð svo ekki sé meira sagt.

Hrútadagurinn fór fram á Raufarhöfn á laugardaginn. Fjölmenni lagði leið sína á staðin til að taka þátt í Hrútadeginum og/eða til að taka þátt í annarri metnaðarfullri dagskrá sem staðið hefur yfir á Raufarhöfn undanfarna daga. Gestkvæmt var á Hótel Norðurljósum og á veitingastaðnum Kaupfélaginu sem er einnig gallerí. Báðir þessir staðir bjóða upp á gistingu og veitingar. Full ástæða er til að mæla með þessum stöðum enda metnaðarfullir eigendur sem reka þessa staði. Hér má sjá myndir sem teknar voru á Hrútadeginum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Formaður Framsýnar var fenginn til að stjórna uppboðinu. Hér er hann ásamt Gunnari Björnssyni frá Sandfelli í Öxarfirði sem átti þann hrút sem vakti mestu athyglina. Hrúturinn fór á kr. 67.000 eftir að nokkrir bændur höfðu slegist um hann með yfirboðum en almennt er verið að selja hrúta á um kr. 30.000,-.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var mikið þuklað og skoðað á Raufarhöfn á laugardaginn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Framsýn kom að því að styrkja hátíðina á Raufarhöfn sem fór vel fram í alla staði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á síðasta ári opnaði nýr og áhugaverður veitingastaður á Raufarhöfn sem einnig er Gallerí. Þetta heiðursfólk ræður þar ríkjum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einar fór fyrir sínu liði á Hótel Norðurljósum og bauð upp á hlaðborð á laugardagskvöldið. Uppselt var í hlaðborðið.

Framsýn stóð fyrir vinnufundi á Raufarhöfn síðasta laugardag. Auk venjulegra fundarstarfa tóku fundarmenn þátt í Hrútadeginum, borðuðu á Hótel Norðurljósum auk þess að enda velheppnaðan vinnudag með skemmtun í Félagsheimilinu Hnitbjörgum þar sem Þórhallur Sigurðsson (Laddi fór á kostum). Gestir fundarins voru Silja Jóhannesdóttir starfsmaður Atvinnuþróunarfélags Þingeyinga og formenn Starfsmannafélags Húsavíkur og Þingiðnar, þau Helga Þuríður Árnadóttir og Jónas Kristjánsson.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Silja Jóhannesdóttir sagði frá verkefninu Raufarhöfn og framtíðin sem er eitt verkefna Brothætta byggða sem Byggðastofnun styrkir. Verkefnið fór af stað til fjögurra ára með ársviðbót en því líkur um áramótin.  Silja fór víða, frá fyrstu dögum m.a. tilurð þess og tilgang sem og samstarfi við íbúa sem, á íbúafundum sem haldnir voru í upphafi verkefnisins,  voru samþykkt 26 markmið til að vinna að. Tólf þeirra hafa náð sínu, ellefu eru enn í gangi og þrjú eru ekki hafin. Einnig sagði hún frá nokkrum verkefnum, þessum helstum; Rannsóknarstöðinni á Rifi, sem stóð m.a. að 50 manna ráðstefnu sumarið 2016. Markaðsstofa Norðurlands er að koma með áhrifavalda í samfélagsmiðlum á svæðið og hefur aukið komur sínar töluvert á síðustu tveimur árum miðað við áður. Blokkin  ( íbúðablokkin á Raufarhöfn) var seld á árinu og þegar er búið að gera upp 5 -6 íbúðir og nú á að klæða hana að utan. Hótel Norðurljós er  komið í hendur nýrra eigenda með góðum árangri.  Heimskautsgerðið er enn í vinnslu og kröftug stjórn þess heldur því í gangi og nú er verið að vinna að gerð bílastæðis og göngubrúar að svæðinu. Verkefnið fékk fjármagn til að útdeila styrkjum og m.a.  hafa þessi verkefni fengið styrk; Uppsetning sýningar í Stoð- og lýsishúsi. Skiltaverkefni , upplýsingaskilti um þorpið, og atriði eins og færa ruslagámana frá kirkjunni að síldarsvæðinu. Gönguleiðaappið wapp er að merkja gönguleiðir á svæðinu. Urðarbrunnur á Laugum er í samstarfi varðandi merkingu örnefna á svæðinu sem nýtist ferðaþjónustu og gestum svæðisins í náttúruskoðun.  Raufarhöfn sem valkostur í komu skemmtiferðaskipa og komu 2 skip hingað í sumar. Ásdís Thoroddsen týnir sveppalubba á sléttunni og hefur sett upp þurrkun og selur m.a. til veitingahúsa. Þá fögnuðu íbúar Raufarhafnar 50 ára afmæli félagsheimilisins Hnitbjargar í vikunni. Hún sagði einnig frá Öxarfjarðarverkefninu sem er sambærilegt, þar voru lögð fram 36 markmið, átta þeirra hefur verið náð, ellefu eru í vinnslu og hin ekki farin af stað. Enn eru tvö ár eftir af því verkefni. Áherslur framundan eru m.a. Dettifossvegur, ljósleiðari á árinu 2018 og hitaveita í Kelduhverfi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Formenn Starfsmannafélags Húsavíkur og Þingiðnar tóku þátt í vinnufundi Framsýnar á Raufarhöfn. Mjög gott samstarf hefur verið meðal félaganna um samstarf í gegnum tíðina, meðal annar reka þau saman skrifstofu á Húsavík.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eftir fundinn tóku fundarmenn þátt í hrútadeginum. Hér er Guðný Gríms sem situr í trúnaðarráði Framsýnar að skoða fallega hrúta með bændum á svæðinu.

Jóhann Steinar Jóhannsson hefur verið ráðinn framkvæmdastjóri Stapa lífeyrissjóðs. Hann tekur við starfinu af Inga Björnssyni sem hefur látið af störfum fyrir sjóðinn.

Jóhann Steinar hefur víðtæka reynslu af innlendum fjármálamarkaði og þekkir vel til starfsemi Stapa því á árunum 2012-2016 starfaði hann við eignastýringu hjá sjóðnum.

Frá árinu 2016 hefur Jóhann Steinar verið framkvæmdastjóri ÍV sjóða hf. Á árunum 2008 til 2011 starfaði hann við fjárfestingar og viðskiptaþróun hjá Tryggingamiðstöðinni en þar áður í markaðsviðskiptum, áhættu- og fjárstýringu hjá Stoðum og Straumi fjárfestingabanka.

Jóhann Steinar er með MSc gráðu í viðskiptafræði frá Lunds Universitet og BSc gráðu í viðskiptafræði frá Háskólanum í Reykjavík. Hann hefur jafnframt lokið prófi í verðbréfaviðskiptum.

Einar Ingimundarson, lögfræðingur Stapa, mun gegna starfi framkvæmdastjóra þar til Jóhann Steinar kemur til starfa.

Stéttarfélögin í Þingeyjarsýslum greiða niður tjaldstæðisstyrki fyrir félagsmenn eftir ákveðnum reglum. Mikilvægt er að félagsmenn sem stofnuðu til kostnaðar á árinu 2017 komi reikningunum til Skrifstofu stéttarfélaganna fyrir næstu áramót ætli þeir sér að fá hlutfallslega endurgreiðslu frá félögunum vegna tjaldstæðisstyrkja.

 

Flugfélagið Ernir hefur ákveðið að fjölga ferðum til Húsavíkur með því að hefja áætlunarflug á laugardögum í vetur. Markmiðið er að auka þjónustuna við flugfarþega og þá sem flytja vörur með flugfélaginu. Fram að þessu hefur Ernir flogið alla aðra daga vikunnar.  Byrjað verður að fljúga á laugardögum, laugardaginn 14. október og hafa ferðirnar nú þegar verið settar í sölu á ernir.is. Stéttarfélögin fagna þessari ákvörðun flugfélagsins sem hefur unnið vel með heimamönnum er varðar flugsamgöngur milli Húsavíkur og Reykjavíkur. Þrátt fyrir að tvö áætlunarflug séu nánast daglega til Húsavíkur á vegum flugfélagsins hefur félagið brugðist vel við þessum aðstæðum og flogið allt að fimm sinnum til Húsavíkur á dag þar sem mikil eftirspurn hefur verið eftir flugi milli þessara áfangastaða.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Flugfélagið Ernir hefur ákveðið að fjölga enn frekar flugferðum milli Húsavíkur og Reykjavíkur sem eru góðar fréttir.

 

Hér má lesa áhugaverð grein eftir Örn Jóhannsson og hans reynslu af því að fá heilablóðfall. Skyldu lesning.

Það er einkennileg reynsla að fá heilablóðfall-allavegana finnst mér það. Ég hefi alla tíð verið með flokkunarkerfi í hausnum sem byggist uppá skúffum -ég flokka efni niður í skúffur og framan af notaði ég tölur til aðgreiningar, eða liti. Þetta ruglaðist allveg gjörsamlega við heilablóðfallið  og sumar skúffurnar eru týndar, ég er linnulaust að leita að týndu skúffunum og það kemur fyrir að ég rekst á efni úr þeim en sumar skúffur eru algjörlega týndar. Minnisskúffan-NÚ  sem er blá er erfið -stundum finn ég eitthvað úr henni og stundum ekki.

Gutti félagi minn kom með alveg rétta  skýringu á  þessu -við höfum 10 mínútna minni og við höfum 15 mínútna minni og svo höfum við kannski og kannski ekki minni. Þetta er alveg dýrðleg skilgreining sem við báðir notfærum okkur oftast til framdráttar. Í alvöru talað, þegar maður fær svona áfall er númer eitt að taka því með æðrusemi og númer eitt að gera grín að sjálfum sér-þetta er bara svona. Ég t.d. var óskaplega heppinn -ég hefi fengið mikið til baka og hef frá upphafi litið svo á að ég sé lánsamur með það sem ég er í dag -ég get gengið alveg bærilega-ég get ekið bíl-ég er hættur að ganga á dyrastafinn vinstramegin að mestu leyti-auðvitað kemur það fyrir, en þá hlæ ég bara og segi andskotinn. Af hverju vinstra megin, það finnst mér ekkert hlægilegt -þett skeði hægramegin í heilanum og ég sit uppi með skerta vinstri-hlið-ósanngjarnt -kannski -kannski ekki. Ég er jú rétthentur sem kallað var áður fyrr-það má kannski ekki í dag-ég kýs jú alltaf vinstra megin.

Að klæða sig í sokka og buxur-einföld athöfn -er ekki svo- en fyrir mig og marga aðra er það bara alls ekki einfalt, það þarf nefnilega ákveðin klókindi og útsjónarsemi, Líkaminn lætur nefnilega ekki alltaf að stjórn. Ég hefi nefnilega verið á námskeiði hjá sjálfum mér með brókina. Að láta brókina renna niður að tánum sveifla  fótunum og grípa hana með annarri hendi var ekkert mál þetta var stórmál hjá mér á einum af fyrstu æfingum vildi það mér til happs að ég datt í stólinn en ekki gólfið-en það er komið eftir harðar æfingar og hörku. Einu sinni Valsari alltaf Valsari.

-Að klæða sig í sokka er mjög erfitt ennþá hjá mér-ég kvíði því á hverjum degi að fara í þessa andsk. sokka-það er það erfiðasta sem ég geri enn þann dag í dag -ýmindið ykkur eftir 5 ár -þá er það erfiðasta sem ég geri að klæða mig í sokka. Þegar ég fer í sundlaugina á morgnana þá hef ég sokkana bara með mér og fer berfættur í skónum-það finnst mér ekki hlægilegt að jafn einföld athöfn þvælist fyrir manni og að klæða sig í sokka sé fyrirkvíðandi athöfn -gott fólk færði mér sokkaífærslu -það er nytsamur hlutur -já hlægið þið bara ífærsla til að klæða sig í sokka hahaha en það er bara svo-þetta er það eina sem mér finnst ekki hlægilegt, að klæða sig í buxur er einnig svolítið erfitt en ég hefi komið mér upp kerfi sem gengur oftast upp en þá þarf ég ákveðið umhverfi. Því umhverfi ætla ég ekki að lýsa en ég get haldið námskeið í því ef óskað verður eftir eða jafnvel gefið það út á DVD disk.

Ég ætla ekki að segja ykkur hvernig það var að fara í sturtu til að byrja með en það get ég þó sagt að það var ævintýri sem er ekki til frásagnar að svo stöddu, en asskoti var það nú gaman svona eftir á að hyggja

Af hverju ég er að skrifa þetta bull-jú vegna þess að ef það getur hjálpað einhverjum álíka eitthvað, þá er tilganginum náð. Þegar ég fór í endurhæfingu á Kristnesi ,sem er alveg dásamlegur staður, rakst ég á grein eftir Ingólf Margeirsson í blaðinu Heilaheill -sú grein hefir síðan verið min biblía. Það er nauðsynlegt að einhver sem hefir gengið í gegnum svona reynslu miðlaði sinni reynslusögu líkt og Ingólfur Margeirsson gerði á sínum tíma -það opnar skilning á mörgu. Ég er ekki að líkja saman veikindum mínum og Ingólfs Margeirssonar -ég erjú á lífi -hann ekki.

Því eins og  dyraþröskuldurinn í fatahreinsuninni sem Ingólfur kvartaði yfir,því hann komst ekki yfir hann svo hann  kvartaði við afgreiðslumanneskjuna og svarið var. „hann hefir verið þarna í 40 ár“

Örn Jóhannsson

 

Framsýn átti magnaða fulltrúa á þingi Alþýðusambands Norðurlands sem haldið var á Illugastöðum í lok september. Af þrettán fulltrúum félagsins voru þessar þrjár glæsilegu stúlkur. Þetta eru þær Eva Sól, Laufey Ása og Sigurbjörg Arna. Þær voru duglegar að taka þátt í hópastarfi auk þess sem Eva Sól og Sigurbjörg Arna voru með erindi á þinginu. Framsýn leggur mikið upp úr því að virkja ungt fólk til starfa í félaginu, það er yngra en 35 ára. Áhugasömum  er bent á að hafa samband við Skrifstofu stéttarfélaganna. Hér má  sjá myndir frá þinginu af stöfum unga fólksins.

Á þingi AN var því fagnað að 70 ár eru liðin frá stofnun sambandsins. Hákon Hákonarson sem þekkir vel til tók saman söguna og gerði grein fyrir henni á þinginu á Illugastöðum. Hér má lesa erindi Hákons.

Alþýðusamband Norðurlands varð 70 ára fyrr á þessu ári. Það er við hæfi að fara nokkrum orðum um það sem gerst hefur á vettvangi þessa merka sambands á þessu tímabili. Engin leið er í þessu stutta erindi að fjalla ítarlega um málefnið, aðeins að nefna það helsta sem heimildir eru til um.

Stofnþing Alþýðusambands Norðurlands var haldið á Siglufirði dagana 17. til 19. maí 1947.

Til að öllu sem málið varðar sé til haga haldið er eðlilegt að minnast á að 26. apríl 1925 var stofnað samband verkalýðsfélaga á Norðurland sem hlaut nafnið Verkalýðssamband Norðurlands.  Á stofnfund þeirra samtaka mættu 11 fulltrúar frá fjórum verkalýðsfélögum á Akureyri og Siglufirði, átta félög víðsvegar á Norðurlandi bættust svo fljótlega við og síðan enn fleiri.  Með nokkrum sanni má segja að þetta samband hafi verið undanfari Alþýðusambands Norðurlands.

Í lögum Verkalýðssambands Norðurlands segir svo um meginhlutverk þess:

A Að koma á góðum samtökum í kaupgjaldsmálum meðal þeirra félaga sem í sambandinu eru, koma á samræmi á kauptaxta og efla samvinnu við að fylgja þeim fram.

B Að gangast fyrir stofnun nýrra verkalýðs- og jafnaðarmannafélaga.

C Að stuðla að því að koma í fulltrúastöður bæjar- og sveitarfélaga og ríkisins þeim mönnum einum saman, er fylgja jafnaðarstefnunni.

D Að fræða alþýðu manna um verkalýðshreyfinguna og jafnaðarstefnuna með fyrirlestrum, bóka- og blaðaútgáfu. Einkum skal sambandið vinna að útbreiðslu jafnaðarmannablaða, sem gefin eru út á Norðurlandi.

Alþýðusambandið og Alþýðuflokkurinn voru eitt og það sama á þessu tíma.

Í fundargerð stofnþingsins kennir margra þekktra  vandamála.  Vegna smæðar verkalýðsfélaganna var mönnum ljóst að vinnuveitendur komust upp með að virða ekki réttindi félagsmanna, sumstaðar höfðu ekki verið stofnuð verkalýðsfélög. Mikill fjöldi verkafólks streymdi til Siglufjarðar á sumrin til að vinna í síld og var gjarnan ráðið til vinnu án nokkurs tillits til þess hvað stóð í kjarasamningunum. Þá komu fram áhyggjur þingfulltrúa af innfluttu vinnuafli sem streymdi til ýmissa staða á Norðurlandi t.d. Siglufjarðar og Krossaness.

Á þessu stofnþingi var Erlingur Friðjónsson á Akureyri kosinn forseti sambandsins og sat hann til 1931, en þá tók við Einar Olgeirsson einnig frá Akureyri í eitt ár en þriðji og síðasti forseti sambandsins var Þóroddur Guðmundsson frá Siglufirði.

Sambandið starfaði af miklum krafti til að byrja með að hagsmunamálum félaga sinna allt fram til  1933 eða 1934, en  samtakamáttur Verkalýðssambands Norðurlands fór þá ört þverrandi vegna harðvítugra pólitískra átaka. Um miðjan fjórða áratuginn og raunar miklu lengur snerist starfsemi verkalýðsfélaganna að verulegu leyti um pólitísk átök milli krata og þeirra sem stóðu lengst til vinstri í hinu pólitíska litrófi íslenskra stjórnmála.

Þessi átök urðu því miður til þess að verkalýðsfélögin urðu alls ófær um að gegna hlutverkum sínum og gengu atvinnurekendur auðvitað á lagið og spiluðu á þetta upplausnarástand í samskiptum sínum við verkafólk. Þannig fór á tímabili á Akureyri og Siglufirði að bæði urðu til komma og kratafélög.  Ótrúlegt ástand.

Á Siglufirði stóð þetta þó ekki mjög lengi en á Akureyri í heilan áratug.

Þetta pólitíska fárviðri varð banabiti Verkalýðssambands Norðurlands og gufaði það hreinlega upp þegar svo var komið að ekki var samstaða um eitt eða neitt.

Eftir 1936  er þess lítið getið.

Síðan leið heil áratugur.  Á þeim tíma varð mönnum sífellt ljósara að við svo búið mætti ekki standa. Fólk yrði að nýta samtakamáttinn til að hafa áhrif á samfélagið og þar með lífskjör almennings á Norðurlandi. Ófært væri að forustumenn verkalýðsfélaganna eyddu öllum starfskröftum sínum í innbyrðis slagsmál.  Virða yrði mismunandi stjórnmálaskoðanir ef samstaða ætti að nást.  Samkomulag náðist m.a. um að hætta að tengja Alþýðusambandið við einn stjórnmálaflokk. Innan verkalýðssamtakanna skyldu allir vera jafn réttháir án tillits til stjórnmálaskoðana.

Þegar þessi niðurstaða var fengin var blásið til heljarmikillar ráðstefnu allra verkalýðsfélaga á Norðurlandi á Siglufirði þann 24. apríl 1946.

Mættir voru 31 fulltrúi frá 17 félögum. Ráðstefnan stóð í þrjá daga og tók til umfjöllunar fjöldann allan af málefnum sem snertu kjör alþýðufólks á Norðurlandi og gerði um þau ályktanir.

Má þar nefna að frá Sambandsmálanefnd ráðstefnunnar var samþykkt eftirfarandi tillaga:

Ráðstefna verkalýðsfélaga á Norðurlandi haldinn á Siglufirði dagana 24.-26. apríl 1946 telur ríka nauðsyn bera til að stofnað verði fjórðungssamband Alþýðusambands Íslands á Norðurlandi vegna eftirfarandi.

1. Samræming kaups og kjara í fjórðungnum er orðin knýjandi nauðsyn og yrði auðveldari fyrir tilstuðlan slíks sambands.
2. Fjórðungssamband myndi auka á kynningu og samstarf félaganna m.a. með því að hafa forustu um byggingu orlofs- eða félagsheimila í fjórðungnum, gangast fyrir kynningarferðum milli félaga, fræðslustarfsemi o.s.fv.

Ráðstefnan lýsir sig eindregið meðmælta því að sambandið verði stofnað á ofangreindum grundvelli.

Þetta var einróma samþykkt og eftirtaldir kosnir til að undirbúa stofnþingið.

Gunnar Jóhannsson og Gunnlaugur Hjálmarsson frá Siglufirði, Valdimar Pétursson frá Sauðárkróki, Kristinn Sigurðsson frá Ólafsfirði og Tryggvi Helgason frá Akureyri.

Framkvæmdanefndin vann síðan að samningu laga fyrir hið nýja samband ásamt öðrum atriðum sem nauðsynlegt var í tengslum við stofnun sambandsins og var boðað til stofnþings 17.-19. maí 1947 í Verkalýðshúsinu við Strandgötu á Akureyri.

Til stofnþingsins mættu 36 fulltrúar frá 17 félögum sem gerðust stofnendur Alþýðusambands Norðurlands. Auk þess var einn áheyrnarfulltrúi frá einu félagi.

Til stofnþingsins voru einnig mættir Hermann Guðmundsson forseti ASÍ, Jón Rafnsson framkvæmdastjóri  ASÍ og Guðmundur Vigfússon erindreki þess, einnig Sigurður Stefánsson frá Vestmannaeyjum sem átti sæti í stjórn Alþýðusambandsins.

Þingforsetar voru kjörnir Elísabet Eiríksdóttir Akureyri og Gunnar Jóhannsson frá Siglufirði þekkt baráttufólk  úr sögu verkalýðssamtaka á Norðurlandi.

Samþykkt var einróma að stofna sambandið og lög fyrir það samþykkt.

Á þinginu voru fjölmörg mál tekin til umræðu og ályktað um eftirfarandi málaflokka:

Um atvinnumál, um kaup og kjaramál, sjávarútvegsmál, menningar og fræðslumál, samræmingu síldarverksmiðjukjara, um birgðastöðvar. Þá var samþykkt tillaga þar sem varað var við því  að hafa síldarverksmiðjurnar til sýnis hvaða útlendingi sem hafa vildi og að lokum, lokun áfengisverslana á Akureyri og Siglufirði um sumartímann. Eftirtektarvert er hvað síldin kemur víða við í ályktunum verkalýðsfélaganna á þessum tíma.

Þá var samþykkt fjárhagsáætlun fyrir starfsárið upp á kr. 10.334 .- Til samanburðar hljóðaði fyrsta áætlun Verkalýðssambands Norðurlands upp á kr. 500.-

En þeir merku atburðir höfðu gerst að Alþýðusamband Norðurlands var orðið staðreynd og því von um betri og bjartari tíma fyrir norðlenska alþýðu.  Óhætt er að fullyrða að miklar vonir voru bundnar við hið nýja  samband.

Fyrsti forseti Alþýðusambands Norðurlands var kjörinn Tryggvi Helgason, varaforseti var kjörin Elísabet Eiríksdóttir, ritari Stefán Snæbjörnsson öll frá Akureyri.  Meðstjórnendur Björn Arngrímsson frá Dalvík og Björn Jónsson frá Akureyri.  Auk þeirra voru kjörin í sambandsstjórn Gunnar Jóhannsson og Ásta Ólafsdóttir frá Siglufirði, Sigursveinn D. Kristinsson frá Ólafsfirði, Hallgrímur Stefánsson frá Glerárþorpi, Geir Ásmundsson frá Húsavík og Guðrún Guðvarðardóttir frá Akureyri.

Þegar hér er komið sögu verður stiklað á stóru í sögu sambandsins. Tryggvi Helgason hafði verið kosinn forseti þess og sat hann í tuttugu ár eða til ársins 1967. Við tók Björn Jónsson og sat hann til 1973 þá tók Jón Ásgeirsson við í eitt kjörtímabil, eða 2 ár, þá kom til Jón Karsson og sat hann einnig í eitt tímabil, Hákon Hákonarson í tvö kjörtímabil.  Á sautjánda þingi sambandsins 1981 settist loks kona í formannssætið, Þóra Hjaltadóttir, sem gegndi  formennsku í tíu ár eða til ársins 1991.  Þá tók Kári Arnór Kárason , við í tvö ár og síðan eftirtaldir Guðmundur Ómar Guðmundsson,  Valdimar Guðmannsson,  Matthildur Sigurjónsdóttir, Aðalsteinn Baldursson, Konráð Alfreðsson,  Ásgerður Pálsdóttir, Einar Hjartarson, Kristbjörg Sigurðardóttir, Heimir Kristinsson, Hjördís Gunnarsdóttir, Eiður Stefánsson og síðan Ósk Helgadóttir sem er núverandi formaður. Allir framantaldir formenn sem komu á eftir Þóru Hjaltadóttur gegndu formennsku í eitt kjörtímabil eða tvö ár.

Það er örugglega ekki á neinn hallað þótt sagt sé að Tryggvi Helgason og Gunnar Jóhannsson hafi verið þeir sem mest unnu í að koma sambandinu á fót.  Tryggvi var einnig sá sem  dró vagninn í daglegri starfsemi sambandsins.  Hann var óþreytandi að ferðast um sambandssvæðið, hitta félögin, meta ástandið á hverjum stað og leggja fram tillögur til úrbóta til að tryggja stöðuga vinnu fyrir félagsmennina.  Oft voru settar á stofn atvinnumálanefndir á vegum hins opinbera m.a. fyrir tilstuðlan Tryggva og félaga sem hann sat þá gjarna í.

Þá gekkst Alþýðusamband Norðurlands oft fyrir atvinnumálaráðstefnum á svæðinu. Alþýðusambandið hafði veruleg afskipti af kjaramálum til að byrja með næstu áratugina eða allt þar til starfsgreinasamböndin komu til sögunnar, þá dró verulega úr starfsemi sambandsins á vettvangi kjara og atvinnumála. Þá er rétt að minnast þess hér að Alþýðusamband Norðurlands beitti sér fyrir fjölmörgum öðrum framfaramálum félagsmanna á starfstíma Tryggva Helgasonar og félaga hans.

Sumarið 1948 gekkst sambandið fyrir glæsilegu og gríðarlega fjölmennu  vormóti verkafólks á Norðurlandi.  Samkoman var haldin í Vaglaskógi.  Þá má nefna sameiningu verkalýðsfélaga á starfssvæðinu.  En með bættum samgöngum var ekki þörf fyrir verkalýðsfélag á hverjum stað.  Þá rak sambandið um tíma hagdeild til að fylgjast með vinnurannsóknum og útreikningum á flóknum launakerfum sem komu til skjalanna í tengslum við margskonar ákvæðis- og bónus fyrirkomulag launa.  Fyrsti starfsmaðurinn á þessu sviði var Ívar Baldursson og síðar Þóra Hjaltadóttir formaður sambandsins.  Þá beitti sambandið sér fyrir sameiningu margra smærri lífeyrissjóða á svæðinu í einn stóran og sterkan lífeyrissjóð.

Árið 1966 kaupir Alþýðusambandið jörðina Illugastaði Í Fnjóskadal af Sigurði O. Björnssyni fyrir kr. 300.000.- Miklar vangaveltur höfðu verið innan sambandsins um að festa kaup á hentugu og vel staðsettu jarðnæði til að hefja uppbyggingu á orlofshúsasvæði fyrir félögin á Norðurlandi.

Alþýðusambandið og síðan rekstrarfélagið hafa staðið fyrir umfangmikilli skógrækt á Illugastöðum.  Ekki liggja fyrir nákvæmar tölur um fjölda plantna sem hafa verið gróðursettar en milli þrjú- og fjögurhundruð þúsund plöntur hafa verið gróðursettar á jörðinni frá upphafi.  Illugastaðir eru nú aðili að Norðurlandsskógum.

1967 er samið við Tréverk h.f. á Dalvík um að byggja sumarhús á Illugastöðum og eru sex fyrstu húsin byggð og afhent um haustið.  Fjögur hús eru svo afhent 15. 6. 1968. Húsunum fjölgar svo hægt og bítandi fram til 1970 en þá voru síðustu húsin í efra hverfinu afhent.

Fyrsti umsjónarmaður með orlofsbyggðinni var Rósber G. Snædal frá 1968 til 1970 en þá tók Björn Gunnarsson við starfi umsjónarmanns.  Árið 1974 tóku hjónin Hlíf Guðmundsdóttir og Jón Þ. Óskarsson við umsjón á Illugastöðum og gegna því starfi enn í dag.  Ég tel að ekki sé á neinn hallað þó það sé undirstrikað hér að þau hjón hafa sinnt starfi sínu af þvílíkum metnaði og samviskusemi að einstakt má teljast.  Mikið lán fyrir okkur sem hlut eigum að máli hér á Illugastöðum að hafa fengið að njóta starfskrafta þessara frábæru hjóna.

Árið 1972 er hafin bygging Kjarnahúss á svæðinu og lokið við íbúð húsvarðar 1973.  Ekki tókst að ljúka við framkvæmdir við salinn í Kjarnahúsinu fyrr en 1981.  Stafaði það fyrst og fremst af fjármagnsskorti og þar spilaði inn í vandamál vegna þess að bygging og rekstur orlofshúsanna svo og eignarhald var allt á hendi Alþýðusambands Norðurlands.  En mörg stéttarfélög sem áttu hús á Illugastöðum voru ekki aðilar að sambandinu og töldu því með nokkrum sanni að þau félög hefðu takmarkaða aðkomu að rekstri og öllum tilfallandi kostnaði. Töldu þau félög að skilja yrði á milli reksturs Alþýðusambands Norðurlands og byggingu og rekstri orlofssvæðisins.  Um þetta var þrefað nokkuð og lokum varð samkomulag árið 1980 um að stofna Orlofsbyggðina Illugastaði sem sæi alfarið um allar framkvæmdir þ.m.t. allar nýbyggingar  og rekstur orlofssvæðisins.  Hið nýja félag gerði síðan samning við Alþýðusamband Norðurlands um afnot af jarðnæðinu og yfirtöku á mannvirkjum.  Óhætt er að fullyrða að þetta var skynsamleg ákvörðun sem leiddi til velfarnaðar fyrir alla aðila.

Jón Helgason formaður Einingar stýrði rekstrarfélaginu til að byrja með en Hákon Hákonarson tók fljótlega við formennsku í félaginu og gegndi því til ársins 2015 en þá tók Björn Snæbjörnsson við formennsku í félaginu og gegnir því enn.

Árið 1977 voru hafnar framkvæmdir við byggingu nýs tólf húsa  áfanga í svokölluðu neðra hverfi.  Samið var við Trésmiðjuna Rein um byggingaframkvæmdir og voru þessi tólf hús afhent á árunum 1978 og 1979.

Árið 1988 var á höndum hins nýja rekstrarfélags að semja við Trésmiðjuna Rein um byggingu sundlagar og tilheyrandi mannvirkja þ.e. heitra potta, búningsaðstöðu gufubaðs og mannhelda girðingu umhverfis mannvirkin.  Framkvæmdin tókst í alla staði mjög vel og tók einungis sextíu daga frá því fyrsta skóflustungan var tekin og þar til stjórnarmenn stungu sér til sunds í hinni nýju og glæsilegu sundlaug.  Árið 1999 er byrjað að breyta húsunum að innan. Árið 2001 er byggð vélageymsla, mikið framfaramál. Árið 2002 koma fyrstu nýju húsin á svæðið við útskrift á gömlu húsunum. Fleiri komu síðar þ.m.t nýtt og stærra hús Sjómannafélags Eyjafjarðar árið árið 2015.

Árið 2014 hófust framkvæmdir við klæðningu gömlu húsanna með rauðu stáli ásamt öðrum nauðsynlegum endurbótum.

Árið 2006 er raunar það árið sem mestu umskiptin verða á svæðinu í langan tíma þ.e. þegar hitaveita er lögð frá Reykjum til Grenivíkur. Þá rættist áratuga draumur þeirra sem Fnjóskadalinn byggja þ.e. að geta nýtt heita vatnið til að auka lífsgæði fólksins í dalnum fagra.  Óætt er að fullyrða að enginn einn atburður hefur haft jafn mikil og góð áhrif á aðstöðuna á Illugastöðum og þar með á líðan  okkar góðu gesta.  Mikill og góður hiti var nú ávallt til staðar í húsunum.  Stórir góðir heitir pottar við öll hús. Stórir og skjólgóðir sólpallar við öll hús og síðast en ekki síst voru allar akbrautir og gangstígar malbikaðir sem jók verulega á allt hreinlæti á svæðinu utan húss sem innan. Nú er verið að leggja lokahönd á skipulag fyrir 30 ný orlofshús á Illugastöðum.

Ágætu félagar, aftur að AN.

Ég hef stiklað á nokkrum af merkilegustu atburðum í sjötíu ára sögu Alþýðusambands Norðurlands.  Margt fleira mætti eflaust nefna en einhvers staðar veðrur að setja lokapunktinn í málinu.  Þótt starfsemi Alþýðusambands Norðurlands hafi breyst mikið á þessum sjötíu árum þess þá lifir það enn góðu lífi.

Og höfum eitt hugfast.

Á vettvangi okkar launamanna verður ávallt þörf fyrir  að hittast og taka til umræðu brýn verkefni sem verkalýðshreyfingin glímir við á hverjum tíma og líka að hafa gaman saman.

Þess vegna verður þörf fyrir Alþýðusamband Norðurlands um ókomin ár.

Til hamingju með 70 árin öll Alþýðusamband Norðurlands.

 

Akureyri í september 2017

Hákon Hákonarson.

Tæplega 90 fulltrúar, frá öllum stéttarfélögum á Norðurlandi sátu 35. þing Alþýðusambands Norðurlands sem fram fór á Illugastöðum í Fnjóskadal um helgina. Þingið tókst í alla staði mjög vel. Skipað var í fjóra vinnuhópa þar sem fjallað var um vinnumarkaðsmál, menntamál, jafnréttismál og velferðarmál. Fjórar ályktanir voru samþykktar samhljóða á þinginu og má lesa þær hér fyrir neðan.

Fjölmargir gestir mættu á þingið og voru með erindi. Róbert Farestveit, hagfræðingur hjá ASÍ, fjallaði um vinnumarkaðinn í fortíð, nútið og framtíð og um fækkun starfa og menntaþörf. Andri Már Helgason, frá Advania, fjallaði um raunheima tækninnar. Valgeir Magnússon, framkæmdastjóri SÍMEY, fjallaði um mikilvægi menntunar á vinnumarkaði. Halldór Oddsson, lögfræðingur hjá ASÍ, fjallaði um hlutverk og gildi kjarasamninga á breyttum vinnumarkaði. Tryggvi Hallgrímsson, frá Jafnréttisstofu, fjallaði um kvennastörf og karlastörf og velti fyrir sér spurningunni er jafnrétti til staðar á vinnumarkaði í dag. Fjórir ungir Þingeyskir og Eyfirskir þingfulltrúar ræddu um framtíðarsýn ungs fólks til stéttarfélaga. Að lokum flutti Hákon Hákonarson, fyrrum formaður FMA, stutta samantekt um sögu Alþýðusambands Norðurlands, en sambandið varð 70 ára fyrr á árinu.

Nýr formaður AN var kosinn Bóas Jónasson, frá Félagi málmiðnaðarmanna Akureyri. Með honum í stjórn eru Ósk Helgadóttir, frá Framsýn – stéttarfélagi, og Vigdís Þorgeirsdóttir frá Samstöðu. Varamenn í stjórn eru Anna Júlíusdóttir, frá Einingu-Iðju, Sigríður Jóhannesdóttir, frá Verkalýðsfélagi Þórshafnar, og Bjarki Tryggvason, frá Öldunni – stéttarfélagi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Formaður AN, Ósk Helgadóttir flutti skýrslu stjórnar á þinginu.

Ályktun um jafnréttismál

35.þing Alþýðusambands Norðurlands lýsir áhyggjum yfir hægfara þróun í jafnréttismálum. Alþýðusamband Norðurlands telur brýna þörf á eftirfarandi aðgerðum:

• Lögum um jafnlaunavottun í fyrirtækjum verði framfylgt
• Störf verði metin til jafns óháð kyni
• Markvisst átak verði sett af stað til að stuðla að hugarfarsbreytingu hjá báðum kynjum, m.a. með fræðslu og kynningarefni
• Stórtækt átak verði gert í dagvistunarmálum

Ályktun um menntamál

35. þing Alþýðusambands Norðurlands ályktar að allir skuli eiga jafnan rétt til náms. Menntun við hæfi allra skuli vera gjaldfrjáls. Aukið fjármagn verði sett í málaflokkinn. Þing AN telur:

• Að koma þurfi í veg fyrir íþyngjandi kostnað við öflun menntunar t.d. vegna búsetu.
• Að ákveðnir hópar glími við óviðunandi valkosti í samgöngum og fjarskiptum sem komi í veg fyrir öflun menntunar.
• Að auka þurfi fjölbreytni í námsframboði í heimabyggð og leggja aukna áherslu á sköpun og rökhugsun.
• Að tryggja þurfi að fólk geti snúið aftur til náms á fullorðinsárum.
• Að efla þurfi símenntunarstöðvar og auka möguleika á fjarnámi.
• Að greina þurfi menntunar- og færniþörf á vinnumarkaði til framtíðar og að menntun taki mið af því.

Ályktun um vinnumarkaðsmál

• Að tryggja stöðugleika er grundvöllur fyrir auknum kaupmætti.
• Að taka húsnæðiskostnað út úr neysluvísitölu.
• Að sýna samstöðu allra samtaka launafólks í landinu.
• Að endurskoða starfsreglur og lög sem gilda um kjararáð.

Ályktun um velferðarmál

35. þing Alþýðusambands Norðurlands lýsir yfir þungum áhyggjum yfir stöðu velferðarmála í fjórðungnum. Aukin fátækt og vaxandi misskipting leiðir af sér slæmt samfélag sem brýtur í bága við grunngildi norræns velferðarsamfélags. Þingið krefst eftirfarandi aðgerða í baráttunni fyrir betri velferð og bættu samfélagi:

• Góð heilbrigðisþjónusta á Norðurlandi fyrir alla óháð búsetu og efnahag.
• Heilbrigðisþjónusta verði gjaldfrjáls og öllum aðgengileg.
• Bæta þarf verulega geðheilbrigðisþjónustu og stuðning við aðstandendur langveikra.
• Sveitarfélög í fjórðungnum beiti sér fyrir því að greiða götu almennra leigufélaga sem ekki eru rekin í hagnaðarskyni, til að auka aðgang allra að mannsæmandi íbúðarhúsnæði. Húsnæði er mannréttindi ekki forréttindi!
• Tekjutengingar í lífeyriskerfinu verði afnumdar.

Hér má sjá myndir frá þinginu sem var mjög annasamt.